Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !

Bijgewerkt: 13 mei 2025


Ik ben toch geen ellendige slaaf meer, meen ik, master Perry?" »Zoo, meen je dat maar, domkop?" »O, niet alleen dat, ik ben er ook zeker van. Heb ik niet de akte mijner invrijheidstelling in den zak?" »Wel bekome het je, ezelskop." »Dank u, master Perry." »Maar, zeg eens Pyg...." »Wat is er?" »Wie zal je voortaan voeden?" »Wel ikzelf, master Perry." »Hoe zul je dat doen, Pyg?"

"Dat is juist een bewijs, dat gij een ezelskop zijt. Waarom heb ik dan zoo nauwkeurig gevraagd naar alle bijzonderheden van het scheepskiel-ruim?" "Dat kan ik niet weten." "Weten, neen! maar gij moest het kunnen raden. Kijk eens goed uit uw oogen! Wat staat daar naast het opgeschoten ankertouw?" "Dat schijnt een gereedschapskist te zijn." "Juist, dat is het.

En ik hoop maar, dat hij zoo iets niet doen zal." "Heb ik ooit zulk een ezelskop gehoord! Ik dacht niet, dat je zoo onnoozel was." "Hoe zoo dat?" "Het spreekt immers vanzelf, dat wij, gij en ik, niet onder de velen zullen behooren, die om den tuin geleid worden, en die op hun duim zullen kunnen fluiten." "Hebt gij daar eenig bewijs van?

Toen ik den vorigen avond ons huis binnenging, had ik voor alle zekerheid een half brood in den zak gestoken, dat ik op den grond vond, en dit geef ik aan de meid, die geen eten heeft gehad en schreit van honger. In den tuin zien wij op eens een ezelskop steken uit een naburig huis, dat geheel is ingestort.

Hoor nu zoo'n schoelje eens aan, zeide Cascabel in zuiver fransch, waar hij overtuigd was dat de ander geen woord van verstond. Zoo'n driedubbele ezelskop! Zoo'n koning over uilskuikens! Zoo hartelijk gemeend en zoo volkomen toepasselijk als deze liefelijkheden ook mochten zijn, de toestand werd er niet beter door.

En op het zelfde oogenblik stak een ezelskop uit het luik te voorschijn de kop van hun ezel, die gestald was in de schuur der taveerne en riep, hongerig: Hi-ha.... De gasten bulderden en bulkten en de Gallen duwden den ezelskop weg en rukten het luik weêr op. En zij brachten, de twee, het kastje.

Ongelukkig voor hem had de werkmeid de vergissing bespeurd, die zijne verstrooidheid hem had doen begaan; hem het geheimzinnige meubel met de linkerhand driftig ontrukkende, verborg zij dit onder haar schort en gaf den stakkerd met de rechterhand zoo'n flinken tik op zijne wang, dat ik dadelijk om de walvischboot bij de Bermudas dacht, welke die liefkoozing van den grooten visch ontving. »O, ezelskop!" zeide zij, »wie heeft dat ding nu noodig?"

In de nabijheid van het schijnsel, dat uit het raam viel, stond de gedaante van een mensch. Toen kraste het raam; het ging open. "Ezelskop!" bromde fluisterend een gemelijke stem; "maak dat licht toch uit; het maakt, dat iedereen mij zien kan." "Een ezelskop, die het mij zegt!" antwoordde de klerk. "Waarom komt gij nu al? Iedereen in huis is nu nog op. Kom over een uur terug." "Goed!

Het is waar, dat sommigen zeggen, dat de donna wel de ezelskop naar Fiesole gekeerd had, maar dat een landman door den wijngaard gaande hem een stokslag gaf en hem om en om draaide en hij naar Florence gekeerd bleef en dat daardoor Federigo in de meening geroepen te zijn, gekomen was en dat de donna het gebed aldus had gedaan: Spook, spook, ga met God, want ik heb het ezelshoofd niet omgekeerd, maar een ander en dat God hem er over bedroeve; ik ben hier met mijn Gianni; en dat hij daarop heengegaan zonder nachtverblijf en avondmaal bleef.

Ik vraag je of 'm gezien hebt." "Nee, meneer." "Luister goed, ik zal je zeggen hoe hij eruit ziet. Gestalte soms lang, soms gewoon, haar en oogen zwart, al 't overige is gewoon," zegt de Wisajer. "Zou je 'm nu kennen?" "Nee, meneer!" antwoordde Lucas verbouwereerd. "Schei dan uit, ezelskop!" En ze gaven hem een duw.

Woord Van De Dag

rozen-hove

Anderen Op Zoek