Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 6 juli 2025
De groote menschen bogen allen met een zelfbewust glimlachje voor den Spaanschen bisschop. St. Nicolaas mompelde een groet en begaf zich, bijna struikelend over zijn te langen tabbaard, naar de canapé, waar de oude mevrouw Van Raat en mevrouw Verstraeten zaten, omringd door mevrouw Van Erlevoort, den heer Verstraeten, Mathilde, Betsy en Otto.
Dat is om wanhopig te worden! riep Mathilde uit en zij liet Frédérique half geregen staan en vloog naar de bengels toe. Hoe kunnen jelui toch zoo ondeugend zijn en mama zoo een verdriet doen! Morgen zijn jullie allemaal ziek.... Kom, gauw naar boven en dadelijk! Haar stem klonk gramstorig en de beide kinderen begonnen bijna te weenen, maar mevrouw Van Erlevoort kwam ter hulpe.
Maar in haar oogen flikkerde bijna een blik van haat, terwijl zij Eline nastaarde, die verpletterd wegging. Toch, toen Henk haar daarna vertelde, hoe hij Eline gedwongen had tot Erlevoort te gaan, zagen die zelfde oogen Henk bijna bewonderend aan.... nooit had zij gedacht dat haar man sterker dan Eline zou blijken, als Eline zich tot een strijd had opgewonden.
Zij benijdde Frédérique het gewoel der Van Rijseltjes, die, al waren Tina en Jo een gedeelte van den dag op school, het groote huis van mevrouw Van Erlevoort toch met een bruisende drukte bleven vervullen. Zij ook, zij verlangde zulke drukte. Otto kwam nooit in Den Haag.
Hij had zijn stok, waarop hij steeds leunde, tusschen de knieën, en sprak met Otto Van Erlevoort, die voor hem stond, en dien hij telkens iets liet herhalen, daar hij wat doof was. Otto zag de Van Raats een enkele maal bij de Verstraetens of bij anderen en zij waren steeds vriendelijk tegen elkaâr gebleven, hoewel hij niet op het Nassauplein kwam.
Mevrouw Van Erlevoort had Otto nauwelijks toegesproken; zij had gesidderd in hare opgeschroefde kalmte, en zij lag nu opnieuw zacht tegen Etienne aan te snikken, terwijl hij haar een enkele maal kuste of haar zacht over den schouder streek met een streelende liefkozing. Mathilde tuurde uit het raam, zwijgend en de oogen vol tranen.
Mevrouw Van Erlevoort zag rond, alsof zij iemand miste. En Jet! En de jongens? Waar zijn die? vroeg ze. Maar moesje, alle drie nog op school. De vacantie is nog niet begonnen! antwoordde Truus lachende om het ongelukkige gezicht harer schoonmoeder. Jet maakt het heel goed in Bonn, ze schrijft lange brieven. Cor is met zijn schip te Buenos-Ayres geweest. En juffrouw Voermans is weg, hé?
Heb je ooit zulke woelwaters gezien als mijn kinderen, Betsy? Toe Otto, kom je? Betsy lachte. Ik zou maar even mijn gezag als oom doen kennen, meneer Van Erlevoort, zeide mevrouw Verstraeten. Otto ging met Mathilde meê, eerst naar Freddy. Kom Freddy, Nico moet naar bed. Kom Nico, gauw. Morgen mag je weer paardje rijden op tantes rug. Stil Hector, liggen.
Dank je Otto, ik wil niets meer eten, zeide Frédérique aan tafel; ik kan nooit eten, als ik naar een bal ga, dat weet je wel. Nog altijd? vroeg Otto. Ik dacht alleen, dat een jong meisje niet at bij haar allereerste entrée in de wereld. Ben je nog altijd zoo nerveus? Arme meid! Freddy, wat heb je nu aan je toilet gedaan? Ik hoop toch niets bedorven? vroeg mevrouw Van Erlevoort angstig.
En die zelfde tragische stilte vervulde daarna geheel en al het donkere huis, in dien nacht van smart en angst. Hoofdstuk XXIII. Otto was reeds uit, toen Willem, de knecht, den brief des ochtends in de eetkamer binnenbracht. Alleen mevrouw Van Erlevoort en Frédérique bevonden er zich. Mathilde was met de kinderen een wandeling gaan doen en Etienne lag nog te bed. Wat is dat? vroeg mevrouw.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek