Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 18 juni 2025
"Zul je straks wijn brengen Herman?" "Da's goed; woar mo'k ze kriegen?" vraagt Bus geheimzinnig. Eva had den domoor wel willen schudden. Dát kwam ervan! Is die oude apotheeklooper dan ook een persoon om meteen voor huisknecht te dienen? 't Was om dol te worden. Enfin, August heeft het nu zelf kunnen hooren! "Ik heb aan Antje m'n bevelen gegeven Herman. Ik dacht dat je 't wist. Ga, vraag 't haar."
Het was tien minuten voor negen. Een kleine coupé met twee schimmels stond op het oprijplein. Wronsky herkende Anna's coupé. "Wil zij mogelijk bij mij komen?" dacht hij. "Dit was beter geweest, want het is mij onaangenaam dit huis binnen te gaan. Maar enfin, ik kan mij niet meer verbergen." Hij sprong uit de slede en ging naar de deur.
Maar nu onlangs kreeg hij het idee te gaan reizen: hij kende weinig van Europa, en hij beweerde, dat mijn betrekking me eigenlijk te zwaar was.... Enfin, in éen woord, hij inviteerde mij met hem meê te gaan. Ik heb eerst geweigerd, omdat ik reeds zooveel verplichtingen aan hem had, maar hij drong aan en ik gaf toe.
Vriendschap, ja, die zou hij nog wel kunnen gebruiken. Maar daar was dat wezen nu weer te egoïst voor, wel dégelijk was ze egoïst, wát ze ook beweerde. Enfin. Ze moest het zelf maar weten. Toch.... was hij wel een beetje nieuwsgierig, wie de mysterieuse Eva kon zijn. Hij ontmoette, hij sprak haar dikwijls, dat schreef zij hem.... vreemd, vreemd, dat hij haar nooit herkende.
Ja ja, dat was gracieus, dat, enfin dat herinnerde aan vervlogen jaren; en, zeer zachtjes neemt hij de vrijheid om de schoone bruid die zich juist in een der breede fauteuils heeft neergezet, en links en rechts haar satijnen kleed een weinig in orde schikt een galant woordje toe te spreken, 'twelk door Eva met een allerliefst glimlachje wordt beantwoord.
't Weer is wel wat guur, maar, zoo 't een kou is die je vatte, moet je aan 't spreekwoord denken: "breng de kou waar j'm haalde." Enfin, ik ben er lam aan toe, en had al eerder geschreven, zoo ik niet onbeweeglijk stil had moeten liggen, en nú nog schrijf ik in een liggende houding. V........ ongelukkig, vind je niet! Soit! 'en been is maar 'en been.
Enfin, Kippelaan heeft het er ruimschoots voor over; en wat dien gulden betrof, als eenmaal het interessante bleeke kind eenmaal, jawel, generaals zijn ook sterfelijk dan zouden immers de guldens voor Kippelaan zijn "wat nu het zand was aan den oever der zee; tenminste...."
Dan hebt u een vriend voor een koopje, mijnheer Benoît. Enfin, laten we eens optellen: Vijf-en-zeventig, zestig en zeven-en-twintig ... Dat is samen?" "Honderd twee-en-zestig francs," zeide mijnheer Benoît en presenteerde tegelijk de drie nota's. "Honderd twee-en-zestig francs," zeide Rodolphe .... "dat is merkwaardig. Wat is optellen toch een mooie kunst.
Hij ziet naar de openstaande gangdeur, doch zonder eenige beweging te maken om haar dicht te doen: "Enfin, op den dag toen mijn geliefde vriend Donerie 's-avonds gestorven is, toen ben je 's morgens bij baas Krul geroepen niewaar? En een uur later toen heb je iemand, een zeker iemand, compris, met een vigilante naar een zeker landgoed gebracht.... Vatje? Jawel, je vat me.... hé?
't Wás toch zoo.... Ze was nadenkend, voorzichtig.... Ze had hem dan ook een week bedenktijd gevraagd!... Nu, hij was er geen oogenblik bang voor geweest.... "Maar typisch, hè? net iets voor haar!... Enfin, om mee te trouwen is zoo'n meisje juist je ware!..." Paul liet zijn broer zooveel mogelijk aan het woord blijven. Hij knikte maar, en beaamde nu en dan met een enkel woord.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek