Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 20 november 2025
Zij hield zich goed, ter wille van Elsje, maar haar hart klopte onstuimig en hare oude oogen deden pijn van de inspanning, waarmee zij hare tranen terug hield. Daar kwam het rijtuig aan. Grootmoeder zuchtte eens diep. Misschien reed het wel voorbij het was toch niet onmogelijk dat haar dochter loopen kwam van het station; den weg kende ze waarlijk goed genoeg! Het rijtuig stond stil.
Elsje schrikte, meende dat ze gemorst had op haar jurk of iets heel onbehoorlijks gedaan en liet in hare verwarring het kommetje uit hare handen glippen. Groote en kleine roode scherven vielen op haar bord, op de tafel en op den grond en met een angstig gezicht keek ze hare tante aan. "Ik zou maar naar boven gaan, Elsje.
"Ja, tante, mijn brief is af," zei Elsje, haastig opstaande. "Goed, ga dan gauw mee naar beneden. Wij hebben nog zooveel te doen vandaag. Hè, wat staat die jurk je akelig! Wij zullen wat nette, nieuwe kleeren voor je laten maken. Vindt je het niet heerlijk, dat je dat allemaal zoo maar van me krijgt?"
Elsje was dus geheel aan haar lot overgelaten en, zooals ze met een zucht van tevredenheid bedacht, geheel vrij. Terstond kwam het denkbeeld bij haar op, dat dit nu een geschikte gelegenheid was om even uit te gaan en een paar oogenblikken, heel kort maar, in den kruidenierswinkel door te brengen.
Ik moet haar toch stellig eens meebrengen, moeder, als ik weer hier kom iedereen roept er over, zoo beelderig mooi als ze wordt." "Zoo?" zei de oude vrouw droog. "En ze vindt het zeker ook prettig dat Elsje komt?" "O ja, dat vindt ze heel grappig, geloof ik. Maar vertel mij nu eens moeder, hoe gaat het u eigenlijk? En zou Elsje zich ook onderwijl klaar gaan maken?
Ze deed zich gelukkig in 't geheel geen pijn en wilde juist weer opstaan, toen in hare nabijheid een deur langzaam en met moeite werd geopend en een kleine gestalte in een wit nachtjapontje op den drempel verscheen. Twee aardige, bloote voetjes trippelden naar Elsje toe, een zacht handje werd tegen haar wang gelegd en een vleiend stemmetje vroeg: "Heb je je pijn gedaan? Wat viel je met een bons!
Elsje gebruikte haar avondbrood, ofschoon ze even gaarne niets had genuttigd, en ook de vader nam nu en dan een bete van het weinige, dat Elsje voor hem had neergezet, en dronk de koffie met suiker, zonder een woord te spreken.
"Misschien wel niet," zei Elsje zacht. "Maar Roodkapje, wat scheelt er nu aan?" vroeg hij lachend. "Kom, kijk mij eens recht in de oogen en zeg eens gauw dat je me nooit anders dan Frits zult noemen." Wat had Elsje opeens? Zij begreep het zelf niet.
Den volgenden ochtend om half acht bracht Keetje Elsje een warme, wollen ochtendjurk en voelde deze zich zeer verkwikt en bemoedigd door de lange nachtrust, die ze had gehad. Aan het ontbijt liep alles tamelijk goed voor haar af.
"De lucht is anders pikzwart daar in de verte. 't Is mooi lenteweer, hoor," hernam grootmoe. "Nou, dag moeder, dag jongens. Lief zijn hoor. Misschien breng ik wel wat lekkers voor jelui mee." "Een paaschei moes," vleide Elsje. "Misschien wel, als jelui zoet bent." "Ik zal heel, heel zoet zijn, dag moesje," zei Elsje. "Nou Bart en jij doet alles wat grootmoe zegt hoor."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek