Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 20 november 2025
Elsje legde haar breiwerk neer en zag haar angstig aan. "Komt de benauwdheid weer terug?" vroeg ze snel. "Neen kind," klonk het half fluisterend. "Neen, maak je maar niet ongerust. Ik wou je alleen maar zeggen," en nu klonk haar stem duidelijk en scherp, alsof zij zich geweld aandeed om luid te spreken, "ik wou je alleen maar zeggen, dat je je best moest doen om niet te droomerig te zijn...."
Zij zouden een visite maken bij den kruidenier en het dorp gaan bezoeken, waar Elsje was geboren en zoo lang had gewoond en Elsje zou hem de oude plekjes wijzen, waar zij als kind zooveel had gewandeld en zij zouden heel gauw trouwen, als grootmama en tante het goed vonden en alles zou even heerlijk en prettig wezen.
Na den eten waren zij telkens spoorloos verdwenen en het was nu al een paar malen gebeurd dat Elsje haar op het tennisveld achter het huis had gezocht en daar Frits aangetroffen had. Hij had dan telkens verrast opgekeken, als hij haar zag en eenmaal waren zij heel prettig samen gewandeld naar de heide, naar de plek, waar hij Elsje eens in liggende houding had aangetroffen.
Grootmama vroeg ook: "He, heb je Frits niet mee gebracht?" en Elsje antwoordde heel gewoon: "Neen grootmama," zonder te blikken of te blozen. "Dan is hij toch zeker alleen gaan wandelen," zei grootmama weer en Elsje zweeg; ze wist immers, dat de oude dame het bij het rechte eind had.
En zonder het bedroefde kind verder met een blik te verwaardigen, ging mevrouw d'Ablong de kamer uit. Niet lang daarna kwam Keetje boven met een nachtjapon van Cécile en verdere toiletbenoodigdheden voor Elsje. "Mevrouw dacht dat het goed voor u zijn zou om nu maar naar bed te gaan, jongejuffrouw," zei ze. "Zal ik u even helpen met het uitkleeden?
Ik hoorde het heelemaal." "Liesje, Liesje, kom gauw hier, kindje! Niet op dat koude portaal!" riep een stem uit de kamer, waarop Elsje's vriendinnetje terugriep: "Ja, ja, ik moet even helpen!" "Of kan je wel alleen opstaan?" vroeg ze, toen Elsje snel opsprong, "Kom maar gauw even mee naar binnen; juf zal je wel weer beter maken, die is heel lief."
Met een dankbaren blik keek Elsje op naar de slanke, geheel in 't zwart gekleede gestalte en het vriendelijke gezicht met de beschaafde, fijn besneden trekken.
Maar, zij had het verzoek harer moeder toch niet kunnen weigeren ze was nu eenmaal dezen weg ingeslagen en ze moest er op voortgaan, daaraan was geen twijfel. Ze moest het kind dan maar flink onder handen nemen van tijd tot tijd, zoolang ze hier was en... misschien was het wel niet noodig, dat Elsje later voor goed bij haar in huis kwam.
"Neen, Liesje blijft van morgen bij mij je bent nu mijn patiëntje en ik reken er op dat je me stipt zult gehoorzamen. Tegen koffietijd kan Liesje je dan wel hier in de dennenlaan tegemoet komen. Ga dien kant maar eens uit, je zult het daar heel mooi vinden." Elsje gehoorzaamde met een lachend gezicht en liep langzaam de dennenlaan in op zij van het huis.
Twee uur later zat de oude grootmoeder in de vredige stilte om haar heen, met den Bijbel voor zich, den psalm te herlezen en was Elsje bezig, haar kennisjes het groote nieuws mede te deelen. Er viel een traan op het oude gele Bijbelblad en driftig veegde Elsje's grootmoeder hare oogen af en zei zacht: "Foei, ik moest blij zijn!"
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek