Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 20 november 2025
"Ik begrijp heusch niet waarom mama haar hier gevraagd heeft." Met een gloeiend gezicht, warme handen en een benauwd, stijf gevoel door het korset niet alleen, maar ook door de ongemakkelijke houding, waarin ze zat, op het puntje van het lage vouwstoeltje achterover leunen wist ze niet of voor haar "welgemanierd" was beantwoordde Elsje de vragen, die haar werden gedaan.
Maar, zoo onhartelijk en ondankbaar wilde zij toch niet zijn. "Nu verlang ik er bepaald naar dat je voor goed thuiskomt, kind," zei mevrouw d'Ablong den laatsten keer dat zij Elsje bezocht. "Cécile gaat zoo verbazend veel uit, nu zij eenmaal gepresenteerd is en ik ben zoo bang dat ik haar gauw heelemaal zal verliezen..." "Waarom tante?" viel Elsje haastig in.
"Grootmama, Roodkapje wil mij wel hebben," zei Frits, toen zij eindelijk bij de oude dame stonden, die al lang naar hen had uitgezien. Zij wist al sedert weken dat Frits Elsje tot vrouw verlangde. "Mijn lief kleindochtertje," zei ze, Elsje in de armen sluitend. Toen, met een vroolijk lachje: "Wel, nu ben je heusch Roodkapje! Hoe komt dat?" "Dat heeft ze aan mij te danken," zei Frits met trots.
Maar het is heel, heel kostbaar, Elsje, pas dus vooral goed op dat je het niet verliest. Het is een erfstuk van de familie d'Ablong en buitendien een groote som gelds waard." "Maar dan wil ik het eigenlijk veel liever niet dragen, tante, als er eens wat aan kwam...." "Onzin! Wat zou er nu aan een parelsnoer komen, dat je gewoon om je hals draagt!
"Neen, neen, Elsje, je hebt je niets te verwijten, hoor! Kom, maak het vuur maar aan kant. Zijn de luiken al gesloten buiten? Dan moesten we maar naar bed gaan." Met een kleur sprong Elsje op. "Ik heb al weer vergeten de luiken dadelijk te sluiten, toen ik de lamp opgestoken had," zei ze beschaamd. "Het spijt me erg, grootmoeder." "Lieve meid, hoe vaak moet ik je dat nog zeggen?
"Vooral het hoofdje recht houden!" riep hij dan weer, waarop Elsje verschrikt gehoorzaamde, zonder hare oogen van de schoenen van mijnheer Meudon af te wenden. "Flink rechtop en de armen niet zoo ver van het lijf. Ziezoo, nu de eerste pas, de derde.... zóó, dat gaat al beter. O, maar u moet geen kromme knieën maken! Ja juist, zoo is het goed. Probeer nu eens op de maat van mijn viool.
Het dienstmeisje dacht er niet aan op dit oogenblik, of "mevrouw" een dergelijke familiariteit wel zou goedkeuren, boog zich over Elsje heen en kuste haar op het voorhoofd. "Slaap lekker," zei ze. "Dank je wel," zei Elsje. "Dank je wel voor al je vriendelijkheid. Nacht Keetje." "Nacht jongejuffrouw. Zult u nu gauw gaan slapen?" "Ja wezenlijk."
Dina haastte zich haar verzuim te herstellen en Elsje zweeg bedrukt.
Elsje hoorde haar over het portaal trippelen en onderdrukt giegelen, terwijl zij onduidelijk de woorden opving: "O, wat een kind, wat een lompe boerin!" Toen werd alles stil. Haar eerste werk was naar de deur te gaan en die te sluiten. Toen sloeg zij de handen voor het gezicht en klaagde bitter en luid: "O, grootmoeder, grootmoeder, was ik maar weer bij u!
Weer gleed, evenals daareven in het rijtuig, een flauw blosje over hare wangen, maar er kwam nu tevens een zachtere, teedere uitdrukking in hare oogen, die haar gezicht onuitsprekelijk aantrekkelijk maakte. Zij sloeg den arm om het snikkende meisje heen en haar naar zich toetrekkend, zei ze: "Je hebt gelijk kind, je heet Elsje en anders niet en ik zal je ook zoo blijven noemen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek