Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 5 juli 2025
Kaats ons den schijn, als gouden looverhoofden welvend uit diepten van een somber woud, den schijn dier zon, waarin wij nóg geloofden in schaduw droef en koud. Hard drukt de last der schoonheidlooze dagen, niet d'onze, maar der broederen rondom, die ons bestaan door eigen derving dragen, 't lijf der gerechten krom.
"Jezus!" riep hij, eveneens een kruis slaande. Inderdaad, bij het schitterende licht van 't hemelvuur had hij een witte gedaante gezien, die bijna boven op den nok van 't dak stond, gelaat en armen naar den hemel opgeheven, als in smeekende houding. De hemel antwoordde met donder en bliksem! Na den donder hoorde men een droef gekreun.
Hy sprak: »Een tijding droef en blij: »Ras keer ik naar mijn land. »Nu zeg my, Ellen! dierbre Maagd! »Van wat geslacht den naam gy draagt, »En 'k spoed my om uw hand." Zy bloost zy siddert zy ontzet Zy slaakt een droeve kreet; Zy meldt met diepe droefenis: »Ik weet niet wie mijn moeder is, »Noch hoe mijn vader heet!...." »Ik ben van onbetwijfeld bloed!"
De bediende van den apteker had het zoo beschreven; het geld was in et pampiertje; en alles in een leeren zakkie: dat heb ik dertig jaar op me hart gehad.... en nou is het weg..." "Heeft Klaas het gestolen?" vroeg ik. "Neen!" zei hij, uit het droef gepeins, waarin zijn eigen laatste woord hem gestort had, oplevende: maar hij is er achter gekomme dat ik et had. Zijn kreb staat naast mijn kreb.
Gij weet dat ik even droef ben als gij. Het zoet en vroolijk leven dat wij sedert onze kindsheid te zamen genoten, is voor altijd verloren. Ik zit nu alleen, immer alleen in mijne kamer ... maar, hoe het zij, er is niets aan te doen.
Een aanhanger van een sekte vol bijgeloof, dominus, zei Nilus. Een filozofische oproermaker tegen de goden. Senex, jij moest ook met me meê naar de Broederschap van Isis.... Dáar zoû je troost vinden, als je droef en moê van het leven was.... Dien heb ik er zoo dikwijls gevonden als ik wanhopig was den eersten tijd, dat het me niet goèd ging, met mijn kroeg hier. De senex schudde het hoofd....
En toen zong zij juichend, bijna uitgelaten, het versje dat zoo droef begint, zoo ernstig: "Wilt ge, in het werkelijk Leven, het levende Leven uw deel, zoo wil dan en neem dan de zorgen zoowel als de vreugde geheel!" doch dat eindigt in een vroolijken jubelzang.
Ware het voltrokken, hoe droef zou dan uw toestand geweest zijn!" »Als het voltrokken ware geweest", antwoordde Lé-ou, »zou ik het recht gehad hebben, en het zou mijn plicht geweest zijn, u te volgen; en ik zou met u medegegaan zijn!" »Neen!" sprak Kin-Fo, »ik zou liever duizend dooden gestorven zijn dan dat ik u slechts een oogenblik aan gevaar blootstelde!.... Vaarwel, Lé-ou, vaarwel!...."
Ik was laf. Bekijk me zoo droef niet. Zeg niets. Laat mij doorzeggen. Zeg niets, Sebastiaan.... Ze deed een trage gebaar met hare hand, precies om hem zachte af te weren, en sloot hare oogen. Nu was 't haar meer duidelijk geworden en ze kon in de donkerte beter hare gedachten nagaan.
Keer op keer komt ons het droef gerucht ter oore van weer een jongen man, een jonge vrouw, van wie men hoort, »dat ze weg zijn«; »dat het met hen uit is«; dat ze zedelijk vernietigd zijn; dat ze als zedelijke karakters niet meer meêtellen. Zulke personen waren eens aanminnige kinderen, die dartel speelden op moeders schoot. Glans blonk in hun oog. In hun hart waakte edeler besef op.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek