Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 26 juni 2025
De vlag, die straks achter het geboomte was verscholen, heeft men niet eerder kunnen zien, en het inhalen er van zag men nu voor een tergend uitsteken aan. Joseph, de huisknecht, wankelt op den zolder achteruit, en slaakt een kreet van ontzetting.
Het is, alsof men zich niet meer op aarde bevindt, maar rondzwerft in het rijk van Satan, en instinctmatig zoekt ons oog in de verte het kleine, witte puntje, dat glinstert als een ster, en langzaam grooter wordt, tot men een zucht van verlichting slaakt, wanneer de opening eindelijk is bereikt, en men het vriendelijk daglicht weder begroet.
Korunushi zong aldus: De meest verstarde mensch slaakt toch nog wel een zucht, Als op hem nederdaalt een dwarrelende vlucht, Van kersenbloesems dor. Die bloesems teer en fijn. Dat zullen zeker wel des hemels tranen zijn"! Naar B.H. Chamberlain.
Zonder slaap, en immer hangend Trouw hem aan, volvoert zij dit. Slechts als overvloeit zijn beker En veroorzaakt nieuwe smart, Houdt zij op en leegt hem, zeker, Sloeg op aard geen trouwer hart, Loki gilt Dan luid en wild. Zuchten slaakt hij, Vloeken braakt hij In een donderend gekrijt Wijl zijn schokken d' aarde splijt; Sidderend en bevend, De lucht zelfs bestrevend.
Terwijl hij nog een blik achterwaarts werpt, naar Fort Lillo met zijn grimmig geschut, slaakt Chester een zucht van verlichting. Hij is opnieuw uit Antwerpen ontsnapt; de schat van den Hertog is nog onaangeroerd, maar hij heeft honderd kussen veroverd, waarvoor hij honderdmaal zijn leven zou gewaagd hebben. Doch zijn manschappen hebben niets gekregen, en zij toonen lust om te mopperen.
Je hebt immers gehoord wat er geschreven staat, namelijk dat hij die gedoopt is en gelooft, de zaligheid zal beërven." Willem zwijgt een poos, maar eindelijk slaakt hij een zucht, en zegt: "Maar Geertje, ik heb niet geloofd.... zelfs heb ik maar zelden aan God gedacht.
Toen Matsue op zekeren dag onder den pijnboom zat, zong zij het volgende lied: "De meest verharde mensch slaakt toch nog wel een zucht, Als op hem nederdaalt een dwarrelende vlucht Van kersebloesems dor. Die bloesems teer en fijn. Dat zullen zeker wel des hemels tranen zijn." Terwijl zij zoo zong, stond, op de steile kust van Sumiyoshi, Teoyo, die de vlucht van een reiger gadesloeg.
Zij trekt zich ontdaan in haar tempel terug, en hieruit leidt de slimme Pylades af, dat ze koning Agamemnon zeker wel heeft gekend: zijn hoop wordt sterker. III. Als ze weer uit den tempel treedt, ontmoet ze Orest. Ook zìjn boeien slaakt ze, maar ze waarschuwt dat ze hem niet zal kunnen sparen.
Geen sprankje mos wordt door een zucht bewogen, Geen leven slaakt geluid in ’t kil arduin, Slechts in den onkruid-ruigen bouwval-tuin Schiet, klaterend, een springbron naar den hoogen: En ’t lage dal blikt op, met vreeze en beven, Naar ’t slot, waar zang en zwaardgekletter klonk, Toen willekeur bevel vermocht te geven,
Gedoemd tot die schrikkelijke, langdurige begrafenis, welke onvermijdelijk, onverbiddelijk, onmogelijk te vertragen of te verhaasten is, die uren duurt, waaraan geen einde is, die u staande, vrij, in volle gezondheid aangrijpt, die u bij de voeten trekt, die bij elke poging, welke gij beproeft, bij elken kreet, dien gij slaakt, u een weinig dieper medesleept, die den schijn heeft u, door verdubbelde omklemming, voor uw tegenstand te straffen, die den mensch langzaam in de aarde doet terugkeeren en hem al den tijd laat den horizont, de boomen, de groene velden, den rook der dorpen in het dal, de zeilen der schepen in zee, de vliegende en zingende vogels, de zon, den hemel te aanschouwen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek