Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 16 juni 2025
Bibi zou 't diertje hebben geslagen, als zij 't had kunnen pakken, maar 't sprong op zij, werd grooter en grooter en veranderde in een schoone, prachtig gekleede vrouw, die een gouden ring droeg, 't Was de feëenkoningin zelf. Zij had deze vermomming aangenomen om 't spotvogeltje eens aan den lijve te laten voelen en ondervinden hoe leelijk haar gebrek was.
Maar geen van het viertal, die het zag. »Piet, tjiet piet, tjiet,« bad het diertje. Maar de kinderen verstonden de vogeltaal niet. En toch was die taal zoo gemakkelijk te verstaan; want het was dezelfde, die de moeders van de vier kinderen spraken. »Piet, tjiet piet, tjiet....!« Arm moedertje, je bidt tevergeefs; wat geven deze kinderen om jou liefde!
Het vlugge goedje scheen hongerig: ten minste, de vangst was gezegend boven verwachting: slag op slag haalden wij een rampzalig zilveren diertje uit zijn koel paradijs, »hinauf in Todesgluth", zooals Goethe zegt. Ha! den todesgluth zou Angelo hun bereiden, wanneer hij hen straks in olie bakken zou, hemzelven en mij tot het smakelijkste ontbijt.
Als ik gouden schoenen gekregen had, dan zou ik een sieraad van den stal geworden zijn; nu heeft de stal mij verloren, nu heeft de wereld mij verloren. Alles is uit!» Maar alles was nog niet uit. Er kwam een schuitje, waarin eenige meisjes zaten, aanroeien. «Kijk! Daar zeilt een oude klomp!» zei een der meisjes. «Er zit een diertje aan vastgebonden!» riep een ander uit.
"Een egel?" vroeg ze verwonderd, "voor mij?" "Een extraatje van Door en mij," zei Nel lachend. "Ik had het diertje maar stil willen laten liggen, maar Door dacht, dat jij hem wel "snoezig" zou vinden, omdat je nu eenmaal alles snoezig vindt, wat dier is. We hebben hem aan den weg gevonden." "Laat eens kijken," zei Dolf, "hoe grappig, ik heb nog nooit een egel zoo dichtbij gezien."
Hij nam het stukje lood in zijn hand, keerde het om en weder om, betastte het tusschen duim en voorvinger, en zeide toen: "Gij zijt overtuigd, Pencroff, dat het diertje door dezen kogel getroffen niet ouder dan drie maanden was?" "Nauwelijks, mijnheer Smith," antwoordde Pencroff. "Het zoog nog bij zijn moeder toen ik het vond."
Maar zoo wordt het toch weer in het huishouden en voor allerlei onnoodige dingen gebruikt en dan moet ik later maar wéér opdokken. NORA. Hè toch, Torwald! HELMER. 't Is niets anders, mijn lieve Noraatje. Mijn leeuwerikje is allerliefst, maar het is een duur hoûbeestje. Niemand zou kunnen gelooven dat het een man zooveel geld kost er zoo'n lief diertje op na te houden.
Toen Marie het bibberende diertje had gezien, dat zoo smeekend van onder zijn verwarde haren tot haar opzag, als vroeg het bevend: „Och jaag me niet weer weg!” kon zij niet besluiten om Jaantjes raad te volgen en „het mormel aan den dijk te zetten”. Integendeel zij bekeek „het mormel” oplettend, vond dat het aardige, snuggere oogjes had en zóó vriendelijk met zijn kort staartje kwispelde, dat het zonde en jammer zou zijn om ’t arme dier weer in zijn vroegere ellende terug te stooten.
Nu eens bevond het schitterende diertje zich in den eenen hoek van het vertrek, onmiddellijk daarna hoorden wij het gonzen van de onzichtbare vleugels op een andere plaats vlak achter ons, of zagen wij het dier zelf dicht bij ons aangezicht zweven, zonder dat wij hadden kunnen nagaan hoe het hier gekomen was."
Hij volgde het, het geleek op geen diertje, dat hij kende, doch toen hij het wilde grijpen, verdween het schielijk in een boomstronk. Johannes tuurde in de ronde zwarte opening waarin het verdwenen was, en dacht: 'Zou dat Wistik zijn? Hij dacht niet veel aan hem. Het scheen hem slecht, en hij wilde zijn boete niet verzwakken. En het leven bij de twee goede menschen deed hem weinig vragen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek