Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 12 mei 2025
Het is verfoeilijk van u, zulk een stelsel te verdedigen zoo denk ik er over." "Wat nu?" zeide St.-Clare opkijkende. "Begint gij er nog eens over?" "Ik zeg dat het verfoeielijk van u is, zulk een stelsel te verdedigen," herhaalde Ophelia met toenemende warmte. "Ik het verdedigen, lieve Juffrouw? Wie heeft ooit gezegd dat ik het verdedigde?" zeide St.-Clare.
Eén ding was duidelijk: Tom dacht wel dat er iemand was om hem te hooren, hetzij er iemand was of niet. St. Clare voelde zich dan ook werkelijk door den stroom van zijne liefde en zijn geloof tot bijna voor de poorten van den hemel gevoerd, dien hij zich zoo levendig scheen voor te stellen. Hij scheen daardoor nader bij Eva gebracht te worden. "Dank, mijn jongen," zeide St.
Er verliepen eenige weken, toen oom Daniël van Vincent een tweeden brief uit Parijs kreeg. Na eenige dagen verschenen de twee vrienden op een achtermiddag en zij bleven dineeren. Oom en Elize vroegen hen, uit beleefdheid, te logeeren, maar St. Clare weigerde vriendelijk: zij hadden reeds hunne kamers genomen in het Hôtel des Flandres.
Je gaat dus, onherroepelijk? vroeg zij. Maar natuurlijk, beste meid. Je ziet toch ook in, dat Betsy mij niet langer kan uitstaan. Wat ga je in Londen doen? Ik moet in Londen eenige vrienden opzoeken... eenige geldzaken regelen, voordat ik naar Amerika ga. Ga je dan naar Amerika? Dat weet je toch: je hebt me immers zelf den brief van St. Clare gebracht. Ik... ik wist niet, dat je gedecideerd was.
Dat weet ik, maar uw oom en tante schijnen menschen te zien, in wier kring u niet behoort. U is hier natuurlijk met goedvinden van uw andere familie? Zij begon te sidderen over haar geheele lichaam en haar oogen zagen hem met al den hoogmoed aan, dien zij op dit oogenblik wist te verzamelen. Mag ik u vragen, meneer St. Clare, waaruit u het recht put mij een verhoor te laten ondergaan.
Ophelia had na weinige dagen alles in huis op een geregelden voet gebracht; maar in die opzichten, waarin het gevolg harer bemoeiïngen van de medewerking der bedienden afhing, geleek haar arbeid naar dien van Sisyphus of der Danaïden. Eens deed zij wanhopig haar beklag bij St.-Clare. "Het is niet mogelijk," zeide zij, "iets wat naar orde en regel gelijkt in dit huishouden te brengen."
Clare zag haar kalm verwonderd aan. Dan had hij het kunnen zeggen, niet waar? Ik vroeg het hem. Wil u liever hebben, dat ik wegga? Neen, ik zal het zeer vriendelijk van u vinden, als u nog een oogenblikje blijft. Heel graag. Want ik woû u nog iets anders vragen. Maar nu niet iets, dat zoo gewichtig is. Wat dan? Een van die munten, waarmeê u zoo lang is bezig geweest om ze in uw haar te schikken.
"Ik ben gewillig om mijn leven af te leggen, nog dezen gezegenden dag, om meester een christen te zien." "Arme, dwaze jongen," zeide St. Clare zich half oprichtende. "Ik ben de liefde van een goed, eerlijk hart, zooals het uwe, niet waardig." "O, meester, er zijn er meer dan ik die u liefhebben de gezegende Heere Jezus heeft u lief." "Hoe weet ge dat, Tom?" "Ik voel het in mijne ziel.
Clare was, zou ik haar laten geeselen tot het bloed er bij neerliep. Ik zou haar in eens genoeg geven." "Neen, neen, Rosa," zeide Eva hierop, met de gebiedende houding, welke het kind somtijds kon aannemen. "Gij moet zoo niet spreken. Dat kan ik niet hooren." "Och, Jongejuffrouw Eva, gij zijt al te goed; gij weet niet hoe men met negers moet omgaan.
Na het diner ging men koffie drinken in de groote zaal, en Eline gevoelde zich tevreden in St. Clare's gezelschap, en hoopte, dat niemand van de andere kennissen hen dien avond zou komen storen. Toch sprak St. Clare haar niet veel toe: Elize nam hem geheel en al in beslag en vroeg hem honderd uit over New-York, over Philadelphia en Saint-Louis.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek