Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 12 mei 2025
Meester is al te goed geweest; maar ik zou toch liever armoedige kleeren, een armoedig huis, alles even armoedig willen hebben, als het maar het mijne was, dan het beste als het van een ander is. Dat zou ik, meester; en ik geloof dat het natuurlijk is." "Dat denk ik ook, Tom, en dus zult ge over eene maand of zoo vertrekken en mij verlaten," zeide St. Clare eenigszins onvergenoegd.
Ik ben geen "belijder", zooals men dat bij u noemt; en wat erger is: ik vrees dat ik ook geen "beoefenaar" ben." "Hoe komt het dan dat gij zoo spreekt?" "Niets is gemakkelijker dan het praten," antwoordde St. Clare.
Deze trad binnen, wierp een enkelen blik op het kind en bleef toen even stilstaan als de anderen. "Wanneer heeft die verandering plaats gehad?" vroeg hij Ophelia fluisterend. "Tegen middernacht," was het antwoord. Marie, door de komst van den dokter opmerkzaam geworden, kwam haastig de kamer binnen. "Augustine! Nicht! O! Wat!" begon zij. "St!" zeide St. Clare met een heesche stem.
"Augustine, gij weet wel dat ik het niet van dien kant heb beschouwd," zeide Ophelia, blijkbaar zachter wordende. "Nu ja, het zou wel wezenlijk een zendelingswerk kunnen zijn." En dit zeggende zag zij het kind aan met een blik, die eenigszins gunstiger was. St. Clare had de rechte snaar geraakt. Ophelia's geweten was altijd terstond wakker.
"Welnu, ik zal niet meer naar die verwenschte gezelschappen gaan, Tom," zeide St. Clare, "op mijn eer, ik zal niet. Ik weet niet waarom ik er al niet lang van weggebleven ben. Ik heb die ruwheid altijd veracht, en mij zelven ook omdat ik er aan mededeed. Veeg dus nu uwe oogen maar af, Tom, en ga uwe boodschappen doen. Neen," vervolgde hij, "geene zegenbeden! Ik ben zoo verbazend goed nog niet."
Zij zelve kwijnde weg met eene verwoeste gezondheid, en hare lieveling zou voor hare oogen ten grave dalen; en deze nieuwe jammer verschafte Marie weder eene nieuwe reden om Mammy des nachts telkens wakker te roepen en over dag veel erger dan ooit te bekijven en uit te schelden. "Maar, lieve Marie, spreek toch zoo niet," zeide St. Clare. "Gij moet niet zoo terstond het ergste denken."
Clare werd eindelijk geneigd om geneeskundigen raad in te roepen, waarvoor hij tot nog toe had gehuiverd, daar dit te doen de bekentenis van een onwelkome waarheid was. Thans was Eva twee dagen lang zoo ongesteld geweest, dat zij geheel in huis moest blijven, en nu werd de dokter geroepen. Marie St.
"Wel, geef haar dan slaag naar hartelust. Ik laat u de volle macht om te doen wat gij wilt." "Kinderen moeten altijd slaag hebben," hervatte Ophelia. "Ik heb nooit gehoord dat iemand er een zonder slaag had grootgebracht." "Doe wat u het best voorkomt," antwoordde St. Clare, "maar laat ik ééne aanmerking mogen maken.
Als ik onder hare zorg was blijven opgroeien, zou zij mij tot ik weet niet welk enthousiasme hebben opgewonden. Ik had misschien een heilige, een hervormer, een martelaar kunnen worden maar helaas, helaas! Ik moest van haar af toen ik pas dertien jaar oud was, en ik heb haar nooit weder gezien." St. Clare liet zijn hoofd in zijne handen zinken en zweeg eene poos.
"Wat is er te doen met een menschelijk wezen, dat alleen door de zweep kan geregeerd worden, wanneer de zweep niet meer baat? een zeer gewone staat van zaken hier." "Ik moet zeggen dat ik het niet weet, en dat ik nog nooit zulk een kind gezien heb." "Zulke kinderen zijn zeer gewoon bij ons, en zulke mannen en vrouwen ook. Hoe moeten zij geregeerd worden?" zeide St. Clare.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek