Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 13 juni 2025
BASSIANUS. Geloof me, uw donkere Kimmeriër doet Vorstin, uw eer gelijk zijn huid, bevlekt, Zwart en verfoeilijk, afschuwwekkend zijn. Waartoe zijt gij van uw gevolg gescheiden, En afgestegen van uw sneeuwwit ros, En afgedwaald naar deze duist're plek, Van een barbaarschen Moor alleen verzeld, Zoo booze lust u hier niet heeft gebracht?
"Voltrek uw verfoeilijk werk: doe hem sterven, den Kerel, wiens edelheid, wiens trouw aan land en vrijheid uwe lage ziel moeten beschamen!" "Het is hij, het is Robrecht, niet waar", wedervoer Disdir Vos met spottende koelheid, "die mij dus bij u heeft beschuldigd? Niets kon Kerlingaland van den val behoeden.
De kabouter kneep één oog dicht en legde den wijsvinger langs den neus. 'In de heilige boekjes van andere dieren, waarin over Kribbelgauw gesproken wordt, heet hij een verfoeilijk en verachtelijk monster. Maar ik houd er mij buiten. 'Is er ook een kabouterboekje, Wistik? Wistik keek Johannes eenigszins wantrouwend aan. 'Wat zijt gij eigenlijk voor een wezen, Johannes?
Onverhoord zal ik u niet veroordeelen, wees daar verzekerd van; doch ik wil u tijd geven, om een weinig nader te peinzen over het uitvinden van betere verontschuldigingen dan deze. Gij ziet intusschen, dat mijn argwaan niet zoo geheel op losse gronden steunde, als gij wel gedacht en gewenscht hadt." "Ik zie," zeide Frederik Hendrik, "dat ik het slachtoffer ben van een verfoeilijk bedrog."
Elinor wilde niet met haar redetwisten, en antwoordde alleen: "Wie je dan ook zoo verfoeilijk vijandig gezind mochten zijn, beroof hen van hun kwaadaardige zegepraal, mijn lieve zuster, door te toonen, hoe fier de bewustheid van eigen onschuld en goede bedoelingen je het hoofd omhoog doet heffen. 't Is een gegronde en prijzenswaardige trots, die dergelijke kwaadwilligheid weet te weerstaan."
Na prachtige dagen van zonneschijn gevoelt men het verschil dubbel, en men moet daarom niet naar Egypte gaan zonder warme winterkleêren. Het is een verfoeilijk klimaat voor borstlijders, ten minste Kaïro is dat, omdat er teveel stof en vuil is. Iemand, die er lang gewoond heeft, zei mij, dat hij het een misdaad oordeelde, een borstlijder erheen te zenden. Dit jaar is er veel mist in Kaïro.
Uw schrift, in Uw laatsten, was zoo verfoeilijk slecht dat het leek of Gij een roman in drie deelen aan 't schrijven waart over de vreeswekkende uitbreiding der communistische denkbeelden onder den gegoeden stand, of U op eenige andere wijze bezig hieldt met het verkwisten van een jeugd die altijd rijk aan beloften is geweest en blijven zal.
"Ja zeker. U zoudt verwonderd zijn, als u wist, hoe dikwijls ik u bespiedde, hoe licht ik u had kunnen ontmoeten. Ik ben menigmaal een winkel binnengegaan, om niet door u te worden gezien, als uw rijtuig voorbijreed. Er ging bijna geen dag voorbij, waarop ik niet uit mijn kamer in Bond Street een van u allen in 't voorbijgaan zag, en niets dan voortdurende waakzaamheid van mijne zijde, de onveranderlijke wensch om mij niet aan u te vertoonen had ons zoolang gescheiden kunnen houden. Ik vermeed de Middletons zooveel mogelijk, evenals alle anderen, die wellicht gemeenschappelijke bekenden hadden kunnen zijn. Daar ik niet wist, dat zij in de stad waren, ontmoette ik hen bij Sir John, den eersten dag nadat ze waren aangekomen, geloof ik, en den volgenden dag bracht ik dat bezoek bij Mevrouw Jennings. Hij vroeg mij op een partij, een danspartij bij hem aan huis dien avond. Al had hij mij niet verteld, om mij over te halen, dat u en uwe zuster er ook zouden zijn, dan zou ik daarop toch te stellig hebben gerekend, om mijzelf in zijne buurt te wagen. Den volgenden morgen kreeg ik weer een briefje van Marianne, nog steeds hartelijk, open, eenvoudig, vertrouwend, al wat mijn gedrag verfoeilijk kon doen schijnen. Ik kon er niet op antwoorden. Ik beproefde het, maar kon geen woorden vinden. Doch ik dacht aan haar, geloof ik, op elk uur van den dag. Wanneer u mij kunt beklagen, Juffrouw Dashwood, beklaag dan den toestand, waarin ik mij toen bevond. Terwijl mijn hoofd en hart vol waren van uwe zuster, moest ik tegenover eene andere vrouw de rol van den gelukkigen minnaar spelen! Die drie of vier weken waren het ergst van alles. En ten laatste, ik behoef het u niet te zeggen, moest ik u ontmoeten; en hoe fraai was mijn houding! W
Ik ben een misdadig en verfoeilijk schepsel...... maar, in den naam van mijnen stervenden vader, o, genade, genade voor mij!» Twee tranen rolden blinkend over de wangen des dokters; zijn gelaat verloor eensklaps de uitdrukking van toorn, om alleen nog de kenmerken der diepste droefheid te behouden.
"Neen!" snikte Madzy: "zulk een afschuwelijke boosheid heeft nooit bestaan. Verfoeilijk mensch!" vervolgde zij, hem met ijzing aanziende: "wie zijt gij?" "Wie ik ben," antwoordde Arkel, "zal misschien de toekomst ontsluieren.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek