Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 4 mei 2025
Maar zou die man ons van honger doen sterven, opgesloten in deze enge gevangenis, en overgegeven aan die vreeselijke gedachten, welke woedende honger bij den mensch soms opwekt? Dit ontzettende denkbeeld kwam langzamerhand bij mij tot rijpheid, en in mijne verbeelding gevoelde ik, dat eene onzinnige vrees mij bekroop. Koenraad bleef kalm, Ned Land brulde nu en dan van woede.
De haai brulde om zoo te zeggen; het bloed stroomde uit zijn wond, het zeewater werd rood gekleurd, zoodat ik door het ondoorschijnende der vloeistof bijna niets meer zag.
»En Barbicane president!" gilde Michel Ardan. »Geen president door de natie benoemd," merkte Barbicane aan. »Welnu, dan een president benoemd door het Congres!" brulde Michel Ardan, »en ik, het Congres, benoem u met eenparige stem." »Leve president Barbicane!" was de kreet van Nicholl. »Hip, hip, hip, hoera!" herhaalde de echo van Michel Ardan.
Maak de stapeltjes gelijk, rond de som af en ik zal u Leo X noemen, Leo X bis." "Ziehier mijn laatste woord," antwoordde Médicis; "ik doe er geen sou bij, maar ik bied u alle vier een diner aan, wijn zooveel als u lust, en bij het dessert betaal ik in goud." "Niemand meer?" brulde Colline en sloeg driemaal met zijn vuist op tafel. "Eenmaal, andermaal; niemand meer? ten derden male!"
Wel was Sintram een eind achteruit gegaan; maar toch ontkwam hij niet geheel aan den toorn van Melchior Sinclaire. Hij kreeg een glas tusschen de oogen en 't heele vat brandewijn over zijn voeten; maar toen volgde er ook een tooneel, dat nog lang zijn hart verheugde. "Wil de dominé mijn landgoed hebben!" brulde Sinclaire. "Staan jelui hier aan den dominé mijn goed te verkoopen?
Op hetzelfde oogenblik stiet Schaunard, die een van zijn armen in den afgrond, die als zak dienst deed, had gestoken, een gil van angst uit. "Hulp! Hulp! Er zit iemand in mijn jas," brulde hij, terwijl hij trachtte zijn hand uit de scharen van een levende kreeft te bevrijden. Op den angstkreet van Schaunard volgde onmiddellijk een andere gil.
»Dat zijn de kleine kinderen, die door hun moeders worden uitgestuurd om een boodschap te doen met sixpences en shillings; de kunst is, hun 't geld af te nemen ze houden 't altijd klaar in hun handen ze dan in een goot te smijten en heel langzaam weg te gaan, alsof er niets anders gebeurd is dan een kind dat valt en zich pijn doet. Ha! ha! ha!« »Ha! ha!« brulde Mr.
Zijn gelaat werd purperkleurig: zijn handen beefden als popelbladen en zijn stem geleek aan het rauw geluid des tijgers, die zich in de kuil des jagers begraven vindt. "Ha, slang!" brulde hij: "is dit uw helsche list? mijn oogmerken mij af te vragen om daardoor de uwe te bedekken!
"Daar zijn de schepen, kinderen!" riep hij: "nog een halfuur volgehouden! en wij zijn gered!" "Nog een halfuur!" brulde de Abt, die dezen uitroep hoorde, "hoort gij dat, Broeders! wat staat gij daar en kijkt? Met steenen werpen is het niet te doen! Gij moet voor den dag komen en hen verpletteren. En dat volk van Martena, dat om hen heen staat, alsof het naar een hanengevecht keek.
Dezen keer had de jager goed gemikt, want de leeuwin viel bewegingloos neer; de andere sprong bij het schot overeind, zag den vreemde en nam de vlucht. Op 120 meters schoot Vasse, en een kogel trof het dier in den schouder. De leeuwin brulde; maar zette de vlucht voort en verschool zich in een boschje bij de M'sicatzi.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek