Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 4 mei 2025
Ik ken die voorgewende onnoozelheid wel. Soldaten! bindt die schurken, en stevig ook." Dit was gauw gebeurd: Andry Kroek en Semene Vorosjilo waren in een oogwenk gebonden en gekneveld. Op dit oogenblik trad de heer des huizes binnen. "Wie ben je?" brulde de man met het roode gezicht, die blijkbaar het opperhoofd van den troep was. "Hoe heeft men je hier binnengelaten?"
Ik bespeurde er een, die pogingen aanwendde om zich te bevrijden van een zijner kameraden, evenals hij gewond, en wiens lichaam zijne borst indrukte; de gekwetste verweerde zich al kermend, en de soldaat duwde hem ruw van zich af, en deed hem de helling van den heuvel afrollen, terwijl de ongelukkige brulde van pijn. Bij dat geschreeuw rees er een gerucht uit de opeenhooping van lijken op.
Zijn gelaat was doodsbleek van woede; zijn oogen waren verschrikkelijk samengetrokken; hij sprak niet meer, hij brulde; hij stond daar voorover gebukt en drukte den Amerikaan bijna in elkander.
Tegelijk brulde een Egyptenaar, die zich later door zijn luide stem beroemd maakte , den bevenden vader toe: »Geef acht, Athener, hoe men hier te lande verraders straft!"
Het had ook drie uur geslagen, dien nacht, in het huis der Van Raats, toen Frans Ferelijn met een rijtuig voor hun deur stilhield. De storm brulde nog als een gekwetst monster, dat zich boven de donkere stad woedend verweerde. Frans sprong uit het rijtuig en belde. Hij zag dat de vestibule verlicht was. Ik heb geen geld bij me, maar kom morgen!
En buitendien, zulk een beroemde Effendi is geen dief. Daar hebt gij uw loon! Hij diende hem nog een paar zweepslagen toe, waardoor de oude schavuit brulde van pijn. Aferim! Aferim! Bravo! Bravo! riepen de lieden die een oogenblik van te voren ons gevaarlijk dreigden te worden. De Kodscha Bascha wist niet wat hij doen of zeggen moest.
"Om verschooning bidden," brulde Adeelen, wien zijn ouder ambtgenoot nog altijd tegen den wand hield gedrongen: "Laat de handen van mij af, Aylva! want ik wil dien hofknaap van zijn overmoed genezen."
"Ha! vervloekte grijskop! dat is uw werk!" brulde de Ambtman, eensklaps als uit een sluimering ontwakende en met de gesloten vuist den Vicaris dreigende: "doch beef! gij zult mijn wraak niet ontgaan." "Dat is mijn werk niet," zeide Pater Ambrosius met koelheid: "had ik deze ontknooping kunnen voorzien, mijn tegenwoordigheid hier ware overbodig geweest."
Wij rukten voorwaarts, volkomen erop voorbereid, den vijand in het volgende oogenblik den boog te zien spannen en op ons te zien aanleggen. Maar neen hij heeft blijkbaar wat anders in den zin. Een krijgslist? Plotseling dook in mijn door de spanning van den verwachten strijd opgewonden brein het woord "Teima!" op. En "Teima!" brulde ik den vijand, zoo luid ik kon, tegen.
Hij had het paard laten wenden, dat nu met de achterpooten vlak tegen de buitendeur stond, en plotseling wild omhoog steigerde. »Daar heb je 't nu al, ezelskinnebak," brulde de tweede stalwacht, het norsche gelaat, terwijl hij met zijn kameraad naar de paarden snelde, die door de woeste manieren van Jansen's hengst erg onrustig waren geworden.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek