Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 4 mei 2025
Die kleine gestalte scheen het wezen van die allen uitgezogen te hebben. Caterham sprak van onze oude instellingen. "Juistjuistjuist", brulde de menigte, "Juist! net zoo!" zei de ontslagen gevangene. Hij sprak van onzen ouden geest van orde en rechtvaardigheid. "Jajajaja!" brulde de menigte. "Ja ja!" riep de man uit de gevangenis, diep bewogen.
„O, Dokter, dat is heusch niet om aan te zien; dat is een afschuwelijke marteling,” snikte mevrouw, toen zij zag, dat na een tiental minuten, waarin de lijder zich onder de hem masseerende handen kromde als een worm, dokter Druff zijn behandeling besloot met een allervervaarlijksten slag op het dikste gedeelte van des Oversten heup, zoodat de patiënt bijna opsprong en brulde: „Gottsdonnerwetter, dat is
De woede van Habulam scheen door mijn zwijgen nog grimmiger te worden, want voor ons heen en weer loopende, brulde hij bedreigingen, wier volvoering, ons volkomen zou hebben vernietigd. Toen wij bij de bekende deur waren en Halef die wilde openen, ging Habulam er voor staan, en schreeuwde bevelend: Hier komt niemand binnen! Ik verbied het u! Gij! vroeg Halef. Mensch, zijt ge dol?
Hebben wij het wild niet zelf geschoten en het vleesch hier naar toe gesleept. En niemand heeft er van gegeten. Waar is het vleesch, Moosu? Gij hebt het gehoor van God. Waar is het vleesch?" Het volk schreeuwde en brulde om het vleesch. En zij staken de hoofden bijeen en waren bang.
Wie heeft hem vermoord?! Ze hebben hem allemáal vermoord! Hij is vermóórd door Stefanus!! Een ontzettend gekrijsch galmde op. De reiskar met de komedianten was in het gewoel van het volk als verzwolgen, met andere voertuigen, wagens vol steen en bouwmateriaal. De vrouwen om de kar gilden van angst, maar de menigte brulde juichende op.
"Ah, ah, domme lafaard," brulde de sergeant, "nu heb ik u in mijne klauwen! Gij hebt voor den kapitein eenen hoop valschheden over mij gezegd; maar nu zult gij het duur gaan betalen!" Bij deze woorden begon hij mij zonder ophouden te schudden, te slaan en te stampen.
Maar van de straat klonk een vreeselijk tumult; menschen, die schreeuwden en riepen, en schoten die dreunden. En men hoorde hen brullen: Leve de vrijheid, leve het socialisme! Gaetano wierp zich tegen de poort, en ook hij brulde bijna, hij was gevangen, hij kon er niet bij zijn. Donna Micaela volgde hem zoo vlug zij slechts kon.
Zij keerde naar den spiegel terug, maakte allerlei gebaren en beschouwde zich achtereenvolgens aan alle zijden. "Nu!" riep de vader, "wat doet ge toch?" "Ik zie onder het bed en de meubels," antwoordde zij, terwijl ze heur haar bleef glad strijken; "er is niemand." "Kom hier, dadelijk," brulde de vader, "laat ons geen tijd verliezen." "Ik kom, ik kom," antwoordde zij.
Voor de tweede maal brulde de stoomfluit, rauw en langgerekt, met doffe dreuningen, die tot in 't diepste van hun lichaam doortrilden. Zou het niet beter zijn dat ze niet langer wachtten, dat ze nu maar dadelijk afscheid namen? Ach ja, 't was beter. Zij zeiden 't met bewogen stemmen tot den dikkerd en zijn vrouw, die dadelijk opstonden en ook meenden dat het beter was.
Woedend stond Botbergen weder op, trok zijn degen, kwam de baan weder inloopen en snelde regelrecht op Joan aan; doch deze sloeg hem met een kegel het lemmer uit de hand. "Gij zult mij voldoening geven voor zoo groot een beleediging," brulde Elbert. "Zeer gaarne," antwoordde Joan; "doch thans niet.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek