Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 20 juli 2025
"Dat de man, dien wij gisteren voor een Remonstrantschen Proponent hielden, de pleegzoon van uw aanstaanden schoonvader was? Ja, dat wist ik reeds, voordat uw heldhaftige vriend Elbert van Botbergen mij zulks kwam vertellen." "Alles is wel afgeloopen, zonder verdere opheldering van het voorgevallene."
Nadat zij eenige schreden waren voortgetreden, deed een gerucht van naderende ruiters beiden omzien, en zij ontdekten den Ambtman met zijn fidus Achates, Elbert van Botbergen, benevens eenige dienaars, die heur op een goeden draf achterop kwamen rijden.
Doch men zal op dien Meinertz een wakend oog dienen te houden: hij dient de Spaansche zijde, ja; doch alleen voor geld: en voor geld zou hij die even gereedelijk verraden." "Men moet op hem evengoed letten als op Teun Wezer, op Daen Duyfs, op Eyndhouts, ja op u zelven, Elbert! Is niet die verbetering uwer middelen het eenige doel, waarom gij den Staatschen afbreuk doen wilt?"
"En hoe heette die windmaker?" vroeg Mom. "Hij droeg een naam," antwoordde Elbert, terwijl hij de Jonkvrouw aanzag met denzelfden blik, dien de hardvochtige heelmeester werpt op den ongelukkige, wiens arm hij af komt zetten: "waarop hij waarschijnlijk geen recht had, vermits de heerlijkheid, waarvan hij zich den titel aanmatigde, aan onzen edelen gastheer behoort.
"Kom, Elbert!" vervolgde Mom, zijn makker een vollen beker in de hand wringende: "gij moet mededrinken; want de terugkomst des Jonkers kan u nooit anders dan stof tot blijdschap geven. Heldert alles zich op en wordt het misverstand weggeruimd, des te beter; zoo niet, dan hebt gij t' avond of morgen gelegenheid om uw dapperheid aan den dag te leggen.
"Kom! kom! Elbert," zeide hij: "gij zult u in den naam vergissen. Ik kan niet denken, dat een jongeling, die door den Heer Baron van Sonheuvel is opgevoed en wien de beminnelijke Freule met haar achting vereert, zulk een lafbek zoude zijn, dat hij zich door u zou laten af kloppen.
"Er zijn geene paarden meer op stal, uw genade!" antwoordde Jozef, toen Van Bergen zijn bevel gegeven had: "Hoewel Wakker reeds doodaf was, zoo heeft Burgman hem toch nog meegenomen. Elbert heeft Pretty, en Ras wordt door Rudolf bereden." Van Rodenberg schepte weder adem. "O," hernam Van Bergen, zich tot den jonker wendende: "gij zult mij uw paard wel voor een uur willen afstaan!
"Nu, als zij van de onzen is," hervatte Botbergen: "moet zij dan maar hier komen?" "Ongetwijfeld," zeide Mom: "zij heeft misschien een boodschap van haar meesteres." "Die is althans niet van de onzen," zeide Elbert, meesmuilende: "als zij maar de uwe wordt, dan zult gij wel tevreden zijn?" Dit zeggende verliet hij het vertrek.
"Ik zal er wezen," antwoordde Elbert, op denzelfden toon: "Heer Baron!" zeide hij hardop, zich tot Reede wendende, die hem met de andere Heeren stond uit te lachen: "wanneer ik hier voor spot en mishandeling niet vrij ben, kan ik niet langer uw gast wezen. Vergun mij, dat ik mijn afscheid neme."
En de bekentenissen, welke de vrome Klaas Meinertz en de eerlijke Teun Wezer en de achtenswaardige Elbert van Botbergen en zooveel anderen meer, wanneer zulks door mij gerequireerd mocht worden, buiten pijn en banden zouden afleggen? Telt gij die voor niets? Al ware het alleen het onderhoud, dat gij op dit oogenblik met mij voert, en wel in een plaats, waar gij zelfs de gevaren niet van kent.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek