Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 12 juni 2025
»Wat ben je toch eigenlijk van plan?" vraagde de eerste stalwacht wantrouwend: »wil je soms deserteeren?" »Zie ik er uit als een deserteur?" was Jansen's onbevangen wedervraag. Hij was blootshoofds; slechts gekleed in een boezeroen en een broek. »Me dunkt trouwens, dat het deserteeren beter over dag gaat dan 's nachts vind je niet, wacht?" De stalwacht voelde het gegronde dezer bewering.
De stalwachten zeiden verder geen woord, en terwijl het norsche gelaat zich naar het midden van den stal begaf, waar een onrustig paard zich wilde losrukken, zette de eerste stalwacht zich neder op een bank, in de nabijheid der buitendeur. »Hé, Kar," riep hij plotseling, »heb jij er de grendels afgeschoven?" »Ik?" riep het norsche gelaat »ben je nou gek?"
Hij sprak hierin inderdaad de waarheid, want het paard was niet goed geweest. »En ik kom nu eens kijken, hoe hij 't maakt." Hij betastte den hengst. »Ik zal er hem eens uitnemen, wacht." »Dat mag niet sergeant," zeide de stalwacht, die Frits Jansen thans herkende. »Och kom," zeide de ruiter onverschillig, »wat geeft het?" »Het consigne verbiedt het, sergeant!"
»Toch mag het niet, sergeant," zeide hij op stelligen toon. »Voor mijn part kunt ge 't paard in den stalgang hier wat op en neer laten loopen, doch verder moogt ge niet." »Trouwens het dier mankeert niets," meende de tweede stalwacht, de eigenaar van het norsche gelaat; »'t zijn maar smoesjes, dat het wat mankeert." »Bekijkt het paard dan zelf," zeide Frits, »ik zal wel bijlichten."
Doch Frits Jansen boog zich over den nek van zijn paard en fluisterde hem in het oor: »Cesar, terug!" En nauwelijks had de hengst dit woord gehoord en voelde hij den ruk aan de gebitsstang, of hij drong met onweerstaanbare kracht achteruit, zoodat de oude deur uit haar hengsels vloog. Met een zware vloek sprong de eerste stalwacht op, en onmiddellijk werd de cavalerie gealarmeerd.
»Dan begrijp ik het niet," mompelde de eerste stalwacht. Frits Jansen was juist aan het andere einde van den stal, doch had het tweegesprek vernomen, en hij hoorde eveneens, hoe de grendels weer rammelend op de oude deur werden geschoven. Hij liet het paard langzaam in de richting der buitendeur stappen. De eerste stalwacht zat nog altijd op de bank, doch hield de buitendeur goed in de gaten.
Hij had het paard laten wenden, dat nu met de achterpooten vlak tegen de buitendeur stond, en plotseling wild omhoog steigerde. »Daar heb je 't nu al, ezelskinnebak," brulde de tweede stalwacht, het norsche gelaat, terwijl hij met zijn kameraad naar de paarden snelde, die door de woeste manieren van Jansen's hengst erg onrustig waren geworden.
»Lariefarie," lachte Frits, terwijl hij den hengst losmaakte. »Het dier heeft kou gevat," verzekerde hij, »ik zal het buiten even afdraven." »Buiten afdraven?" riep de tweede stalwacht, die thans met een norsch gezicht naderde, »je zult het wel uit je lijf laten!" »Doe de deur maar open," zeide Frits tamelijk brutaal.
Frits stond bekend voor even knap als een veearts; de beide stalwachten wisten dit ook, en om hun mindere kennis nu niet bloot te geven, vonden zij dan toch ook, dat het dier wat kramperig was. Frits Jansen tuigde intusschen den hengst met gebit en zadel. »Wat ben je toch eigenlijk van plan?" vraagde de eerste stalwacht met nieuw opgewekten argwaan.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek