Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 7 juni 2025
Van hun paarden afgestegen, namen zij het spoor met hun kennersblik in oogenschouw. "Het zijn bleekgezichten geweest," zei Winnetou.
Hij had met zijn proefje van krachtvertoon den blanke bang willen maken, en hij hield zich overtuigd, dat hem dit gelukt was. Daarom zei hij op een toon van gemoedelijkheid: "Gij ziet wat gij te wachten hebt. De bleekgezichten zijn gewoon te bidden, als zij een wissen dood voor oogen hebben. Ik vergun u, u tot uw Manitou te wenden eer de strijd begint."
De Roodhuid mompelde weer iets koeterwaalsch, en daarop vervolgde Droll: "Het Lange Oor luistere naar wat de bleekgezichten weten, dan zult gij spoedig erkennen, dat als wij niet gekomen waren, gij allen hoogstwaarschijnlijk uw scalps verloren zoudt hebben." "Onze scalps? Wie zou ons die ontnemen?" "De Utahs."
De groote Geest steeds geven veel kruit en veel vleesch aan bleekgezichten die vriendelijk geweest met Tonkawa. Howgh!" Hij nam zijn geweer op schouder, en verwijderde zich. Zijn zoon deed eveneens, en volgde hem het stikdonkere bosch in. "Waar hebben zij hun paarden?" vroeg Old Firehand. "Hooger op, bij ons blokhuis," antwoordde de Missouriër. "Natuurlijk gaan zij die nu eerst halen.
Hij stond op, nam een waardige houding aan, en begon: "Toen de geheele aarde nog aan de zonen van den grooten Manitou toebehoorde, en er bij ons nog geen bleekgezichten waren, toen...." "Toen hebt gij redevoeringen kunnen houden, zoo lang gij maar wildet," viel Old Shatterhand hem in de rede. "Maar de bleekgezichten drukken zich liefst kort uit, en dat zullen wij nu ook doen."
"Neen, want wat ik gehoord heb, waren revolverschoten." "Dus, de Indianen hebben hun geweren in het geheel niet gebruikt; zij zijn dus van plan geweest om de bleekgezichten bij levenden lijve gevangen te nemen, om hen later des te beter te kunnen martelen. Daarom ben ik op den loop gegaan.
Van de blanken was er nog niet een ontwaakt; zij lagen allen in den eersten slaap. Het tooneel, dat nu volgde, is niet te beschrijven. De bleekgezichten lagen dicht bij elkander, zoodat de Indianen volstrekt geen ruimte hadden om zich behoorlijk te bewegen.
Hij moest mij eens goed aankijken en mij dan zeggen, of hij zich niet herinnert mij reeds vroeger gezien te hebben." De Beer wierp een uitvorschenden blik op hem, en antwoordde toen: "Mijn blanke broeder draagt nu een langeren baard dan vroeger; maar ik herken hem toch." "Welnu, wie ben ik dan?" "Een van de twee bleekgezichten, die hierboven den geheelen winter doorgebracht hebben.
Doch hij had buiten den waard gerekend; want Tante Droll kwam naar hem toe, en zei: "Waarom komt het Lange Oor niet naderbij? Wil hij de beroemde krijgslieden der bleekgezichten niet begroeten?" De hoofdman mompelde iets onverstaanbaars in zijn eigen taal; maar Droll antwoordde: "Het Lange Oor spreke Engelsch. Uw taal heb ik niet geleerd."
Hij zal spoedig ontdekken, dat die twee kerels na ons gekomen zijn en toen ons spoor hebben gevolgd." "Dat verandert niets aan de zaak. De bleekgezichten hebben ons in vollen vrede overvallen, onze paarden geroofd, en velen van onze krijgslieden gedood. Onze verbittering was groot, en onze bedachtzaamheid niet kleiner.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek