Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 5 oktober 2025
"En tot een der laatsten spreek ik nu, gelijk ik vermoed?" vroeg de ridder. "Heer ridder," antwoordde de roover; "wij hebben ieder ons geheim. Gij hebt vrijheid om over mij te denken zooals gij verkiest; en ik mag mijn gissingen omtrent u maken, ofschoon wij het misschien beiden mis hebben. Maar daar ik niet begeer in uw geheim te dringen, neem mij niet kwalijk, dat ik het mijne bewaar."
Netjes lei ze het rooie wollen draadje in het boek, op bladzijde 169, draaide de lamp wat lager, blies er in, nog eens, trok het dek op, vouwde de handen en bad: "Lieve God, bewaar mij dezen nacht voor gevaren en onheilen...." De dokter keek ernstig. "Niet zoo drukken, dokter!" "Doet het hier óók pijn?" "Ja, de heele arm... Hij gloeit verschrikkelijk." "Wanneer heeft de hond u gebeten?"
Dit doelt natuurlijk op Hasebroek en Beets, reeds lang voór hem op hunne dorpspastorie. Nu, in deze vergiste hij zich: er zou nog wel iets van hen uitkomen. Maar van Vlerk zou de Pers niets meer zien. "Ik bewaar liefst mijn incognito", schrijft hij in een' anderen brief aan den man, die nooit zou ophouden te schrijven, dan wanneer het hem onmogelijk worden zou.
Het hek werd ontsloten, en terwijl wij ons ongeval in korte bewoordingen aan Roggeveld mededeelden, bracht deze ons naar zijn woning. Ik laat aan mijn lezers over zich de uitroepen voor te stellen van: "wel kijk ereis: Heere bewaar ons! lieve tijd! wel jemenie! wie heit zoo iets meer beleefd!" en diergelijke, die het Roggeveldsche gezin deed hooren bij het vernemen dezer wederwaardigheden.
"Heere," zei de herbergier, "het 'Hart Jesus' is van den muur gevallen. Geheel aan stukken...." "God bewaar ons, zuchtte de vrouw, dat beteekent ongeluk...." Het noodweer scheen nimmer te zullen eindigen. Eerst langzaam werd het allengskens minder en nam traagjes af. Jansen had somber neergezeten, zonder spreken. De regen hield nu op heftig neer te plassen. "Het is over," zei hij.
"Zij wisten niets; daarom konden ze niemendal zeggen..." "En wat zou 't dan verder?" "Ze zeien, dat hij gevraagd had, of ik de moeder was van Kobus of z'n pleegmoeder, en of jij ook al vroeger kennis aan mij had gehad, en zoo al meer." "God bewaar me!" "En dat er sprake van was, dat jij op een erfenis loerdet... Afijn, de man wist zoo wat den heelen boel, naar 't scheen..."
Van Dijk de vergadering." Dat psalmvers luidde, in de berijming van toen: De Heer zal U steeds gadeslaan Opdat Hij in gevaar Uw ziel voor ramp bewaar'. De Heer, 't zij g'in of uit moogt gaan, En waar g'u heen moogt spoeden, Zal eeuwig u behoeden. Dat was meer dan een psalmversje; het was een gebed, een zegenbede.
"Maar, mijn hemel!" zeg ik, "dat hebt gij haar toch niet gevraagd?" "Jongen," zeide mijn oom en dampte daar vreeselijk bij, "wanneer ik eene zaak op mij neem, dan volbreng ik haar behoorlijk, maar fijn! Ik vroeg haar dus, of zij wel wist, wat gij waart? "Neen," zeide zij, "gij waart wellicht een dokter?" "Heer! bewaar me!" zeg ik, "hoe zou zij daaraan komen?" "Een advocaat?" "Ook dat niet."
Ik zal er weinig weet van hebben, want dikwyls staat-i stil. 't Is heel lastig, 'n horloge dat niet goed gaat, maar 't is van m'n vader, en daarom... och, ik hecht er niemendal aan, want ik heb genoeg andere dingen van hem, die ik bewaar als goud, dat begryp je wel! Als je-n-'ns by me komt, zal je 't zien. 't Briefje van z'n eerste kommunie hangt boven den schoorsteen.
Hertog Johann vond het een wonderlijken droom. »Hadden we nu maar een Jozef of een Daniël hier,« zei hij. »Ik heb al wel over een uitlegging gedacht, maar ik bewaar die voor mij. Misschien zal de tijd nog eens leeren of ik goed gedacht heb,« zei de keurvorst, weinig vermoedend dat de tijd reeds bezig was zulks te doen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek