Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 2 juni 2025
Overal in het stadje waren de naalden in beweging, want de dames hadden elkaar op de repetitiën beloofd om "doodeenvoudig" te komen, 'tgeen gelijkstond met een wedstrijd om elkaar de loef af te steken door een schitterend toilet.
"Wij hebben elkaar beloofd te leven voor de vreugde, en voor vreugde alleen! Wee ons allen als een die belofte ontrouw wordt." De gravin vertelde toen op haar beurt wat zij de laatste dagen gezien en gehoord had. 't Was stil in de woning van de kavaliers.
De goedhartige oude man verzamelde de asch, en na die in een mand te hebben geplaatst, reisde hij van dorp tot dorp en van stad tot stad, en wierp de asch over verdorde boomen; zooals de hond had beloofd, kwamen die plotseling in bloei. Een prins hoorde van die wonderen, en beval den ouden man vóór hem te verschijnen, bij welke gelegenheid hij hem verzocht zijn wondermacht te laten zien.
En zij had toegegeven en zong: "Wat is voor de meesten het Leven? Alleen verdriet! De grondtoon van alles in 't Leven? Alleen verdriet!" . . . . . . . . . . . . Maar toen het uit was, had zij zichzelf plechtig beloofd, dat het lang duren zou, vóór zij oom Frans weer ten eten vroeg.
Gij wilt soldaat worden, en ik ook." "Wat, gij?" "Stil! Ja, ik ook. Ik heb geene familie en ik sta alleen in de wereld; nu, ik heb met den ouden baljuw gesproken en hij heeft mij beloofd, op mijn eigendom een oog te houden; mijn molen in de buurt van Parchen kan ik ieder oogenblik verpachten en mijn paard en wagen verkoop ik." "Hoera!" riep Frederik. "Geef mij de hand, kameraad! Dumouriez!
Velen waren van gevoelen, dat dit niet eerlijk was. Het is niet zeker, dat het door Columbus geziene licht, "een kaars lijkende, die op en neer ging," van een eiland kwam. En werkelijk waren er nog al sterke bewijzen, dat dit niet zoo was geweest. Helps schrijft: "Hunne majesteiten hadden een jaargeld van 10.000 marevedi beloofd aan den gelukkige, die 't eerst land zien zou.
Mij heb je den trouw beloofd en ik wil dus...." "Wat zou je zeggen?", riep Anna verontwaardigd. "Zou je 't heeten liegen soms?" "Ja," zei ze, "leugenaar die je ben, wat bezielt je?" "Dat het je niet goed zal gaan, als je van mij af wil zijn." "Ik heb nooit wat met je te maken gehad, en zal nooit iets met je hebben uit te staan. En laat me gaan...." Toen begon hij te vleien en te bezweren.
En ik, die van uur tot uur meer ontvlam, Hoe meer ik de oogen op hem houd gevestigd, Des te meer geef ik mij over, gansch lever ik mij hem over, Reeds proevend van wat hij mij heeft beloofd; En hooger vreugd voel ik al naderen Bij een hartstocht zooals men Nog nooit hier gevoelde.
Pontier werd drie dagen vastgehouden in het huis van bewaring te Maastricht en toen overgebracht naar de cellenbarakken te Scheveningen. Op 17 mei 1944 werd hij vrijgelaten, nadat hij beloofd had, geen onderduikers meer te zullen helpen.
Twee tranen lagen een tijdje in de tipjes van hare oogen, dikten stralend op en rolden dan, met schokjes, over hare wangen om ineens, langs haren hals, in de kanten van haar wit nachtjakje weg te biggelen. Zoo overviel haar dikwijls de rust. Ze bleef lang staren naar de zoldering. Mijnheer Sörge, zei Vere, heeft beloofd dat hij wel een middel zou vinden om een van ons bij Simon binnen te leiden.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek