Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 6 juli 2025
"Schoone Séraphine," zei de jongeman zacht, "ik beklaag mij niet meer over het lot, dat mij veroordeeld heeft als een banneling uit de beschaafde wereld te leven, omdat het mij in de gelegenheid heeft gesteld mee te werken tot den gewichtigen dienst, welke u bewezen is."
"Ja!" zegt Kartenglimp met een bijzonderen ophaal: "Ja! wat zal ik u antwoorden mevrouw; ik vrees....." "U vreest.... majoor?" "O, niets anders dan 't geen u zooeven bedoelde mevrouw." "Ik?" "'t Geen iedereen vreest. Ik beklaag hem. Jawel, iedereen beklaagt hem. Bon homme! Ze speelde al een rare rol in Den Haag. Naar men zegt, enfin, naar men zegt....!" "U bedoelt? Ik herinner me niet juist...."
San Francisco gelijkt op een reusachtigen bijenkorf, door deszelfs onophoudelijk gegons. Ik beklaag den philosooph, den denker, die in de straten dier stad mogt geraken, want met iederen stap loopt hij gevaar te midden zijner overpeinzingen verpletterd te worden, want men roept hier niet pas op!
De gewichtige Dinsdag brak aan, waarop beide jonge dames zouden worden voorgesteld aan de geduchte schoonmoeder in spe. "Beklaag mij toch, mijn beste Juffrouw Dashwood!" zei Lucy, terwijl ze samen de trap opgingen, want de Middletons kwamen bijna tegelijk met Mevrouw Jennings, en zij volgden met elkander den bediende naar den salon. "Niemand dan u kan hier met mij meegevoelen.
In dien strijd om het leven zullen de sterksten en bekwaamsten overwinnen, de zwakken ondergaan. Gelijkheid is een utopie voor socialisten, ongelijkheid is natuurwet. Beklaag u niet, wanneer ge overwonnen wordt in den strijd des levens; het bewijst, dat uwe krachten te kort schoten. Niemand heeft het recht zich te beklagen, ieder heeft het lot, dat hem toekomt. Succes is criterium van verdienste.
Daar moet ge niet meer van spreken, beste Rémi. Ik beklaag er mij niet over, maar ik zeg het alleen om u te doen begrijpen, waarom ik u niet schreef. Ik was bang, dat hij mij weder zou verkoopen, als hij ontdekte waar ik was, en ik wilde niet verkocht worden. Daarom heb ik u ook niet geschreven, toen ik mijn armen ouden meester verloor, die een goed man was. Ach, is hij dood, die oude muzikant?
Dat lijkt onbegrijpelijk, ja een wonder, maar in het dagelijksche leven komen duizenden van zulke wonderen voor, zonder dat men er zich van bewust is. Niet alleen leven wij en bewegen wij ons te midden van wat enkel wonderen Gods zijn, maar wij zelf zijn van al die wonderen ongetwijfeld het grootste. De godloochenaar moge over dit zeggen de schouders ophalen, ik beklaag hem.
Ik mag dat woord gebruiken, want de straat en de goot waren mijn wieg, zooals ze mijn doodsbed zullen zijn.« »Ik beklaag u!« zei Rose met gebroken stem. »Mijn hart krimpt ineen als ik u hoor spreken.« »De hemel zegene u voor uw goedheid!« hernam Nancy. »Als u wist, hoe ik somtijds ben, zoudt u me werkelijk beklagen.
Geen enkel poorter zal tegen ons willen optrekken; maar de stormtuigen behooren tot den burg van Gent, en de kastelein dier stad heeft al de mannen der kroon tot zijne beschikking. Dezen zijn het die de stormtuigen zullen aanvoeren. Zij kunnen zich nog eenige dagen laten wachten; in dit geval beklaag ik hen: zij zullen hier het groote Kerlenleger vinden en al hun stormtuig verliezen."
Ik beklaag uw lot, vrouw. Wat gaat gij doen met uwe arme kinderen en uwe blinde moeder?" "Maar gij meent dus, dat mijn arme man zal veroordeeld worden?" "Twijfel daar niet aan, vrouw; poog u aan de droeve gedachte te gewennen; het zal u dan minder wreed zijn, als gij zijn vonnis hoort uitspreken."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek