Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 6 juli 2025
In 1910 zijn we toen begonnen met de stichting van het Verbond van Kunstenaarsvereenigingen, dat in 1911 definitief is opgericht op initiatief van de Vereeniging van Letterkundigen. Ik werd Voorzitter van het Verbond en dat heeft mij in de laatste jaren verbazend veel werk gekost. Ik beklaag er mij niet over, maar ik merk toch langzamerhand dat het mij te veel in beslag neemt.
Gevoelt gij u thuis in de balzaal, ga er dan heen, als gij lust hebt, maar beklaag u dan later niet, wanneer gij daar banden hebt aangeknoopt, die uw geheele verdere leven blijven knellen!
Evenwel ik beklaag mij zelven niet, want behalve dat ik uitrustte hoorde ik de muziek, die buitengewoon goed is en mij, zoowel als Nadaniël verheugde, ook door de netheid der muziekanten allen van hooge hoeden voorzien. De muziektempel staat in het midden van al de restoraatsie's op een open ruimte. Om dezelve zijn stoelen, keurig mooie nieuwe stoelen, die met ordelijkheid zijn geplaatst.
In dezen brief zien wij Tolstoi's groote liefde voor de natuur, zijn' wensch om zich met haar te vereenzelvigen, en zijn verdriet als hij tot de erkenning komt, dat het niet mogelijk is; dat zijne ontwikkeling het verhindert; dat hij zich reeds zoover van haar heeft verwijderd, dat zich een afgrond heeft gevormd, die nooit meer is te dempen. "O, hoe beklaag ik je!
Vaarwel, mevrouw," zoo vervolgde zij, zich tot Deugniets moeder wendend, wier blanke hand onwillekeurig den ragebol van den kleinen bengel streelde. "Vaarwel, mevrouw, ik beklaag u, dat ge zoo'n kind hebt. Ik zou u raden, hem nu allereerst maar eens een ferme schoonmaakbeurt te geven; hij ziet er uit, om met geen tang aan te raken."
"Zoo, zoo, gij zijt de vrouw van den schuldigen bediende, die den notaris van Bolderhout en zijnen koetsier heeft doen verpletteren?" gromde hij met eene grijns van afschuw. "Ik beklaag u en uwe kinderen, gij kunt er niet aan doen; maar uw man zal wel zeker gestraft worden, zooals het behoort. Het is gelijk, hoe men menschen vermoordt, of door plichtverzuim of door opgezetten wil.
Nu breekt de zon door de wolken, die gij den dood-zelf waandet, Fiere gedachten vervullen U, vertrouwen vervult U, gij glimlacht, Gij vergeet, dat gij ziek zijt, zooals ik vergeet, dat gij ziek zijt, Gij ziet Uw geneesmiddelen niet meer, gij let niet meer op Uw weenende vrienden, ik zit aan Uw zijde, Anderen weer ik van U af, daar valt niet te weeklagen, daar is niemand te beklagen, Ik beklaag U niet, ik benijd U, want meer dan het geluk, dat wij kennen is U bereid.
Ik kan wel denken, wie of er op u smoel heeft ; wie anders dan de Broeder? Nu geluk, er is maar een paar bedorven. Evenwel, als ik zo alle ouwe dingen overdenk, dan beklaag ik u toch. Wy hebben immers menigmaal eens een pretje gehad, en je hoorde my toen zo graag zingen van: "Toen onze Pau in 't Leger kwam." Waaragtig, Zanne, de Fynen lopen op uw zak, meid! ze zullen je zo arm maken als een Mier.
Zijn Heere weet waar hij ligt en zal hem opwekken tot onsterfelijkheid, om met Hem te verschijnen wanneer Hij in Zijnen heerlijkheid verschijnen zal. Beklaag hem niet! Zulk een leven en zulk een dood vereischen geen beklag. Niet in den rijkdom der almacht is de grootste heerlijkheid Gods gelegen, maar in zelfverloochenende, lijdende liefde.
En als men de leer der onsterfelijkheid, als men de goddelijke Openbaring durft misbruiken, om mij te bewijzen dat mijn menschelijk gevoel dwaas of schuldig is, dan beklaag ik hen diep, die de vriendelijke leer van 't Evangelie zoo weinig verstaan.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek