Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 6 juli 2025
Zij vonden hem wrevelig en vermoeid in een armstoel liggende. "Ik beklaag u van harte," zeide Aylva: "gij hadt u te dapper geweerd om door een zoo noodlottig toeval uw aanspraak op den prijs te verbeuren; maar ik zou in uw nederlaag nog grooter deel nemen, indien ik die niet aanmerkte als een straf des hemels voor uw laatdunkendheid.
Zij blijft in haar eigen vertrekken," antwoordt de jonge dame. "Die vrouw zou mij verraden, als zij durfde, en na hetgeen gisteren is voorgevallen, beklaag ik haar Moorsche slavinnen. Gij weet, dat toen Papa mij Zora schonk, hij Alida ten geschenke gaf aan de gravin De Pariza.
Waarom vader? Mijzelven beklaag ik, omdat ik pas tegen het einde van mijn leven zie: dat de dwaasheid der Liefde de hoogste wijsheid is; en den koning beklaag ik, omdat hij de Liefde niet ziet nu zij het schoonst is!... Gij, Elze, zijt een heilige!
Beklaag uw zuster, bid voor haar ziel, en strijd voor de vrijheid des Vaderlands: het nijdige graf geeft zijn doden voor geen bloed terug." "Mijn broeders," viel Robrecht in, "gelieft mij te volgen. Wij gaan uw nicht Machteld bezoeken, zij is niet ver van hier. Ik zal u onderweg nog droever dingen verhalen. Doet uw dienaren hier wachten."
Beklaag haar, dat arme dwalende meisje, dat van haar eigen wil een Voorzienigheid maakt en zich den dood in de armen werpt!
Die heeft Joan in zijn gevangenis bezocht en zijn zoon ook, die er voor Arminianerij zit." "Zijn zoon? Die arme Hendrik! ik beklaag hem."
Dat wilde ik; nu moet ik tevreden zijn. Hij heeft mij vergeten en ook mijn graf.... Het is goed zoo.... Ik heb dit gewild.... Het was dus goed wat ik deed! Haar vader wachtte haar, gezeten op de bank voor het huisje; en toen hij haar zag komen, stond hij op, en sloot haar in zijn sterke armen. Nu beklaag ik mijzelven en den koning! zei hij met een wonderen glans in de vriendelijke oogen.
Dagelijks zagen zij weelde, en dagelijks leden zij ellende; geene heuschheid beurde hen op, geen uitzigt bevredigde hen en zij vielen! Veroordeel, de maatschappij eischt het, de wet geeft er u het regt toe, maar beklaag tevens.
Zouden die kerels misschien van plan zijn hier een meeting te houden? Dan beklaag ik de landbouwers en andere menschen, die in deze streek wonen. Hebt gij ook iets gehoord van hetgeen er gesproken werd?" "Er brandden verscheiden vuren, en de geheele ruimte was verlicht.
"En moeten wij," vroeg ik lachende, "dien fraaien hollen weg dan weer door, dien wij hedenavond gekomen zijn? dan beklaag ik Mejuffrouw Bos."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek