Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 5 oktober 2025
"Wil je van avond het roode kapje eens opzetten als wij uitgaan?" vroeg Liesje weer. "Dat weet ik nog niet," zei Elsje langzaam, bedenkend dat hoogst waarschijnlijk heden avond mevrouw d'Ablong en Cécile er zouden zijn. De eerste had geschreven dat zij niet precies het uur van hare aankomst bij grootmama kon melden, omdat Cécile en zij nog even in de stad aan wenschten te gaan onderweg.
Schuimbekkend van woede, geen oogenblik meer bedenkend dat hij tegenover de buitenwereld den schijn van zelfmoord had willen bewaren, bracht hij den ongelukkige een sabelhouw toe, die hem den schedel letterlijk in tweeën spleet. "Naar de hel, en zeg dat Zabern je gezonden heeft!" De kerkklokken lieten de vroolijke melodie hooren, die het slaan der uren voorafgaat.
Poes, poes, poes, poes, poes! roep ik hem zacht-streelend toe, alsof 't een nederlandsche poes was. Maar dadelijk mij bedenkend, tracht ik hem in 't Fransch tot mij te lokken: Minette, minette, minette! Helaas, de arme poes begrijpt in 't geheel mijn uitnemende bedoeling niet.
Doch, zich bedenkend, liet hij de wapens liggen, en ging zelf opendoen, op 't oogenblik dat de bedienden kwamen toeloopen. Drie guardia's grepen hem dadelijk aan. "In naam des konings, geef u gevangen!" zeide de onderofficier. "Waarom?" "Dat zult u daar wel gezegd worden. 't Is ons verboden het u te zeggen."
Maar men vergeet dit al spoedig, omdat men vol aandacht is voor het merkwaardige verschijnsel, dat hij in Hollandsche woorden Fransch spreekt, haastig, haastig, een gedachte omspelend met drie, vier zinnetjes die het maar zoo ongeveer doen, dan plots zich bedenkend en het buitengewoon nauwkeurig zeggend, met een Hollandsche Derbheit, die mij bijna te machtig zou worden, als ik er niet in voelde een aansturen op niets sparende oprechtheid.
Naar wiè? vroeg Plinius. Gymnazium!! schaterlachte Martialis. Ik kèn haar, met haar kapster! Ja, edele vriend, in de Suburra zijn antieke gewoonten èn antieke bijnamen behouden gebleven.... Of, zei bedenkend Cecilius; hij eet misschien bij Nilus, den Egyptenaar.... De cliënt nam van alles notitie, ging reeds. Wij wonen.... riep Cecilianus hem achterna.
Niemand weet het van u allen, Geen één, geen één, en ik sta weer weifelend en alleen, bedenkend hoe toch alles vliet in het niet. Mocht ik een Godsgaaf bedingen ik vroeg sterke herinneringen omtrent eeuwige dingen. Aan de Groote Dichters. Blijft ons nabij, hoogtroonende getuigen des Leevens, waar ons machteloos geslacht geen zweem van kent, opdat ons niet te buigen vermoog' hun laag gedacht'.
Eensklaps, als opschrikkend uit zijne mijmering, hield hij zijn paard met een vrij onzachten ruk in, zoodat het bijkans steigerde. Koelloeka! sprak hij, ik zag nog nooit een man als Gaurapada! Doch bijna op 't zelfde oogenblik kleurde hij tot over de ooren, bedenkend, maar te laat, dat zijn uitroep juist niet bijzonder vleijend voor zijn vriend en leeraar mogt heeten.
Hij wilde op haar toeijlen, maar zich bedenkend, zag hij vooraf naar de balkondeur terug en bloosde, zooals hij somwijlen deed, als hij zich verlegen gevoelde. "Neen, ik ben volkomen wel," antwoordde zij, stond op en drukte zijn haar toegereikte hand. "Ik had je niet verwacht." "Mijn God, welke handen!" zeide hij. "Ge hebt mij verschrikt.
»En Fagin houdt je liever hier,« viel Charley in. Oliver wist dit maar al te goed; doch bedenkend, dat het gevaarlijk kon zijn, openlijk voor zijn gevoelens uit te komen, zuchtte hij alleen en ging voort met schoenen poetsen. »Weggaan!« riep de Vos uit. »Kom, heb je dan geen grijntje eergevoel in je lijf? Zou je heen willen gaan en je vrienden op hun dak willen zitten?«
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek