Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 10 juni 2025
Niemand weet het van u allen, Geen één, geen één, en ik sta weer weifelend en alleen, bedenkend hoe toch alles vliet in het niet. Mocht ik een Godsgaaf bedingen ik vroeg sterke herinneringen omtrent eeuwige dingen. Aan de Groote Dichters. Blijft ons nabij, hoogtroonende getuigen des Leevens, waar ons machteloos geslacht geen zweem van kent, opdat ons niet te buigen vermoog' hun laag gedacht'.
Qui confidunt in Illo intelligent veritatem. Hooge konde des Doods aan het Leeven. Zooals de wind vaagt van het heemelgelaat en onder zich ophoopt tot warre gestapelde massa de gekruifde wolken, in plotslinge gloorie toonend de sterren in hoogte oover hoogte, zoo joeg de manende Dood van 't aanzicht des Leevens verstrooyend de scheemrige neevlen van 't leevende. In lumine tuo videbimus lumen.
Zoo liet der waereld vale, vage nood u niet meer toe te waken of te slapen gij kondt niet stillen 't wee, noch beuren 't wapen wat bleef er uitkomst als de dood? Dit is geen tijd voor teed'ren, als de wagen van Jaggernaut verplet hen 's Leevens wigt, toen hebt ge op 't eigen hooploos hart gericht 't onnutte wapen, te zwaar om te dragen. Was 't misdrijf?
Zoo zal ik dan, welweetend, zonder klagen, dit heilig lijdensmerk geduldig dragen. Des Leevens Kern. Zooals de kleuren nu mijn hart opbeuren deeden ze 't nooit, ook niet in versche jeugd, en aller waer'ld zoet-zorgelijk gebeuren heeft nooit zoo rechtstreeks mijn verstand verheugd. Het Leeven spreekt nu met een klare stem.
Des Leevens Kern 39 Koele Mei-dag 41 Schat mijns Harten 42 Looverlied 44 Alles voor U 46 De Staf 49 Aan de Groote Dichters 51 Shelley's Epipsychidion 54 Stem van Génerzijds 57 Minnezang 60 In memoriam 63 Zelfschouw 67 Julius Oldach 71 De Klok 73 Vrees niet 79 Op de heuvelen 80 Het Gebergte! 83 Goede Werking 91 Mijn Vrienden 92 Dichter en Geleerde 93 Besluit 94 De Rivier.
Dit's ál, onrust'ge, die mij mocht benijden, geen meerder weetenschap en doet u nood: blijf 's Leevens kern betrouwen en de Dood met
Wie heeft mij de troost gebracht en de verzoening toen ik mat was van strijden, niet verslagen maar duldend zonder vreugde? Wie heeft mijn wintersche dagen verkeerd in luuwte? Wie heeft mij liefde doen kennen zonder bitterheid? Wie heeft mijn blijdschap hersteld? Gij weet hoe zwaar het is God te gedenken in alle donkere gangen des leevens. Maar door u heb ik Hem niet vergeeten.
Nu weet ik waar de wateren des leevens vloeyen, nu weet ik waar zij bloeit, de passie-looze Leelie, de heilige bloem der vroome wijsheid, die macht geeft oover het kwade en oover den dood. Maar helaas, het is nog ver! En hoeveel zijn de dagen die mij resten? Hoe wordt het schoone en heilige leeven nog misbruikt! Hoe vermorsen wij jammerlijk onze kostbaarheid!
Een vuurstorm van vervoerende gedachten een woord vol flonkerende majesteit verlicht opnieuw de scheemring mijner nachten en breekt des leevens vale eenvormigheid. Waar is een tweede woord als dit ontvaren aan menschenmond, in al der menschheid jaren?
Die liefde moet hij voelen zooals het lijf hitte voelt of pijn, zoo echt en werkelijk, als het groote gevoel zijns leevens. De kiem deezer liefde is oprechtheid onverbiddelijk, wie de waarheid liefheeft bemint God immers reeds? Wie zondigt in oprechtheid, voor hem is vergeeving, ja, wie Satan liefhad in oprechtheid, zijn eind zou bij God zijn.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek