Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 16 juni 2025
En ik riep, maar mijn stem kon om hun hoogte de welvingen niet aanraken, ik riep: "Bach!" en nogmaals riep ik; "Bach!" Want ik zocht u, ik, de nog in den lijve leevende, ik zocht u, Broeders, die droomt in glansrijke eeuwigheid... Daar waar het gaan der dagen niet meer bemerkt wordt, waar de eeuwen rondom staan als kaarse-vlammen om 't altaar,
Maer maekt de bye raeten, dan heeft hy een moer; gy moet in het korten ock wel observeeren, ofter ock gesloeten broet in de raeten is, dese moet nauwkuerig ondersogt worden, of het een leevende of doode bye is. Leeft sy nogh of is sy dood? Is het geen bye, maer vuyligheydt, dit is seer quaet, en een teeken dat de bye vuel of ongesondt is, van welcke saek daer naer sal gesproken worden.
Leevende zoekt hij de schatten die hij in sterven behouden zal, hij ontvangt van 't Leeven wat de Dood niet ontneemt, Hij gaat door zijn dagen als een blijmoedig strijder. In zijn nachten proeft hij den voorsmaak van Gods belooning. Het lijden weerstaat hij als een held. als een reiziger die den straatroover oovermant en bindt.
In den jaare 442, zyn de Noormannen, een onrustig volk, leevende van den roof, om buit in Friesland gekomen; en hebben 't land tot den grond toe bedorven, maar Richold, een man van onbezweeken moede, trok hun by Grunenberg , nu Groningen, te gemoet; doch verloor in dien stryd, alzo zyn volk moede was van den tocht, by de 300 mannen, en, ten zy de nacht daar niet tusschen gekomen ware, zouden de vyanden hem met de zynen geheel verslagen hebben.
dan baart de troostelooze nachtgrond kleuren, dan bloeit de leelie in het diepste dal, dan stort zich, als een gouden waterval, vreugde in het hart van allen die daar treuren. Voor Wijsheid's aanblik houdt geen jammer stand, voor haar handheffing zwicht de vale ellende, waar zij haar wèl-betoomde rossen mende gloeit al het leevende in haar stralenbrand.
Aan de schimmen van Beethoven en Bach. O mijn Broeders, en mijn Heiligen! Mijn aldernaasten bij God mijn bemiddelaars! Als een eenzame wijlt mijn ziel onder eenzamen, wie onder de leevenden kent mijn hart? En God's aangezicht zal ik, leevende, niet zien, Zijn glans blijft mij onthouden, hoe ik bid. Want mijn onvergolden schuld is nog te geweldig en te machtig zijn om mij de handen mijner zonde.
Maar, waar blijft dan toch al dat vee van schaapen, verkens, ossen, koeijen en veele andere leevende schepselen die men tot voedsel pleeg te gebruiken. Geleider.
Maar mijn leevende twijgen bidden om vergeeving, telken jare, en mijn bladeren beweenen mijne zonden. De eene mensch is mij zooveel liever niet meer dan de andere en den weekhartige ben ik tot aanstoot. Maar verder gaat de geur mijner bloemen, verder gaan mijne zaden en mijn schaduwen. Grooter zijn mijn verrukkingen en het licht des heemels ken ik beeter.
Toen in den tooren, onder der starren schare, booven de gescepterde dooden, de leevende werkers, elk in zijn leeger van ruste, zag hij 't aanweezen eens Engels, die zeegende zorg en rust, de Engel van Vreede onuitspreeklijk. Pax in aeternum Deï. Langsaam verstomde de klok in den luistrenden nacht. Vrees niet.
"Hoort! gij leevende zielen," "hoort! gij zielen van wie er moog waken, moog slapen" ...formido mortis cecidit super me. "Dit is de doem des Doods en géén ontkomt." "Eénzaam zal hij liggen, geen gerief zal hem naken," "de dooden zijn van hem gescheiden, en de leevenden," "Dood duldt géén gezellen."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek