Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 3 juni 2025
Welk heerlijk wonder als de vlagen staken, als het gedonder der stormen ophoudt en de koude reegen niet meer striemt, als de zon door langsaam verzwindende wolken warmte zendt op het verstilde loof, als dan de reegenzware halmen zich rechten, en de eerste voogelstemmetjes bedeesd weerklinken, en het leeven van de ontelbare teedere weezentjes die wat vreugde zoeken op 't gras, in de lucht, in 't water, schuchterlijk hèrbegint.
"Koud is zijn bed, hoezeer met warmte ontvangen," "zijn huisselijk bed, waar hij zóó lang sluimerde veilig." "Zie, het ontvalt hem, Dood sleept in duisteren afgrond" "langsaam zijn zwichtende vleesch." "Zijn verduisterde oogen, nooit zal meer lamp hen verlichten," "liefde beroert hem niet, deernis mag hem niet bereiken." Sicut umbra quum declinat. Zwijgend hing de klok in den tooren en wachtte.
Toen in den tooren, onder der starren schare, booven de gescepterde dooden, de leevende werkers, elk in zijn leeger van ruste, zag hij 't aanweezen eens Engels, die zeegende zorg en rust, de Engel van Vreede onuitspreeklijk. Pax in aeternum Deï. Langsaam verstomde de klok in den luistrenden nacht. Vrees niet.
Maar wat hielp tog al dat klagen, Caatje zus was heen gegaan: 'k Wende dies, in weinig dagen, Schoon uit nood, daar langsaam aan. Daarop, door me in 't zweet te loopen, Heb ik zware kou gevat; 'k Moest dat speelen duur bekopen, Ach, wat heb ik pijn gehad: 'k Mogt dan dit, dan dat niet eeten; 'k Sliep ook somtijds niet van pijn; En ik wou geduurig weeten, Of het haast gedaan zou zijn.
Neen, zei de slimme Piet, Wilt gij een haasjen zijn, ik niet: 'k Wil liever langsaam gaan, dan 't met den dood bekoopen. Hij, die altoos wel te vreden Met vermogens die hij heeft Vergenoegd en dankbaar leeft, Kan zijn gaven wel besteden. Maar dat hij, die altoos kniest, En wat andren zijn wil wezen, Zelfs het geen hij heeft verliest, Heb ik meer dan eens gelezen.
Dit alles soo bestelt hebbende, soo moet men een droppelken water e in het fyne Pypken van de Spuyt, door een subtiele tregterken laaten loopen: en als men het silverdraat langsaam met de hand f door het koper ringeken, tusschen de suyger en het glas van de Spuyt doortrekt, tot dat de Senuw daar tusschen in komt geirriteert te worden; soo siet men, dat dese Spier op deselve wys contraheert, als van het opgeblasen Hert gesegt is; en dat ook de droppel water sig meede eenigsins naa beneden beweegt, sonder datse opwaarts beweegt wordt.
Affaytadies wangen kleurden langsaam tot een scheemrend rood. »Luister, Jonkvrouwe! en blijf rustig," sprak hy met een kouden lach: »Zoudt ge huivren om een landschap dat ik in mijn droomen zag?" Zwijgend zag ze voor zich neder. Fluistrend boog hy tot haar heen: »'k Zag een jeugdig tweetal zitten op dien graauw bemoschten steen.
Ik lig neergeslagen als het graanveld na slag-reegen, langsaam maar heft God's goede zon mij op. Langsaam vervliegen in zijn licht de zware schitterende droppen, de zoete tranen mijner verneedering Wat weeten wij, dwalers, neuswijze kinderen, wat kennen wij onzer eigene domeinen? In wat woordpraal wanen we beslooten onze ziel? Een kind hoort wel de gansche zee zelf in een kinkhoorn.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek