Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 28 juni 2025
"Kom, kom, Sancho, bedaar, man!" trooste de ridder zijn weeklagenden dienaar; "gij zult voor den verloren ezel drie van de vijf hebben, die ik bij mij thuis op stal heb staan. Ik zal u daar een papier van geven en gij zult ze zelf halen. Nu kom en laat ons zorgen, dat wij dieper in het gebergte komen." De goede Sancho trooste zich en dankte zijn meester voor de grootmoedige toezegging.
Men hoorde het lijze leven van den tuin en de druppeling van de springfontein. Pastoor Doening schudde bedenkelijk zijn buigend hoofd. Bedaar, bedaar, streelde hij, wat moet dat nu beduiden? Ze bedaarde eindelijk. Ze richtte zich traagzaam op, keek benauwd Vere en Doening in de oogen. Welnu, liefje? Wat hebt ge toch voor? Ge zijt moe, ge zijt moe ....
"Wat, men spreekt hen in het Fransch, Engelsch, Duitsch en Latijn aan, en geen van die schavuiten heeft de beleefdheid van te antwoorden!" "Bedaar, vriend Ned," zeide ik tot den woedenden harpoenier, "uw toorn leidt tot niets." "Weet gij dan wel, mijnheer de professor," hernam mijn lichtgeraakte metgezel, "dat men in die ijzeren kooi best van honger kan sterven?"
Hem ontsnapt een angstschreeuw bij het gezicht van zijnen jongen kameraad, die met de sabel in de vuist de krankzinnige juffer schijnt te willen vermoorden, terwijl zij voor zijne voeten kruipt en om genade kermt. Hij springt op hem toe, ontrukt hem zijn wapen, sluit hem in de armen en zegt met diep medelijden: "Ongelukkige vriend, wat gebeurt u? Kom, houd u stil, bedaar; het zal overgaan."
Dan sprong hij op, en toen hij bemerkte wie het was, die met den waker binnentrad, borsten hem de tranen van blijde ontsteltenis over de wangen. "Dank, heer substituut," riep hij snikkende, "o dank, dat gij het gebed van eenen rampzalige als ik niet hebt verstooten! God zal u loonen voor deze weldaad!" "Bedaar toch," zeide de substituut op zachten toon. "Gij deedt mij verzoeken tot u te komen.
Indien gij, wat gij mij hebt beloofd op de een of andere wijze niet nakomt, wees er dan zeker van, dat mijn leven kort zal zijn. De donna, die het meer tijd achtte voor bemoediging dan voor berisping, zeide glimlachend: Ah, mijn zoon, woudt gij daarvoor ziek worden? Bedaar en laat mij begaan tot gij eenmaal beter zult zijn.
"En wat verder?" vroeg de ander, en stampte op den grond. "Bedaar!" "Nu dan, waartoe dan al die haast?" De pastoor kwam dicht bij hem en vroeg geheimzinnig: "Weet u niets nieuws?" De alférez trok de schouders op. "U bekent dat u volstrekt niets weet." "Wilt u me over Elias spreken, die gisteren nacht door uw hoofdkoster verborgen is?" vroeg hij.
"Daar schuilt verraad onder," riep Mom; "doch wij zullen dadelijk...." "Bedaar!" zeide de Jezuïet, hem terughoudende: "Magdalena is van de onzen!" "Zij van de onzen?" herhaalde de Ambtman, verbaasd: "hoe langer hoe vreemder! Ik bemerk wel, dat ik, schoon de hoofdaanlegger, niet meer doe dan de kaarten te geven, die een ander geschud heeft." Hier zag hij Eugenio veelbeduidend aan.
Pols klaagde over hevige koude en hoofdpijn, en dat hij zich heel raar gevoelde; en hij bewees de gegrondheid dezer klagten, door in het eind op den grond neêr te storten, en zonder eenige verdere waarschuwing flaauw te vallen. "Daar hebben wij het nu al!" riep de Morder. "Dacht ik het straks niet? Dat is er weêr een voor het doodenhuis." "Bedaar," zei de gids; "hij is nog niet geheel flaauw.
Zij legde haar hoofd op zijn knie en riep pijnlijk: "Is mijn lieve moei dood? O God wat droefheid! Is zij dood? Zal ik ze nimmer wederzien? Och vader! Ondersteun mij ik bezwijk....." De Graaf hief ze tederlijk van de grond en sprak met goedheid: "Bedaar, mijn lieve Machteld ween niet; Philippa is niet dood." "Niet dood?" vroeg het meisje met verwondering.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek