Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 26 juni 2025
Ziet gij, waarlijk zij is het," en zij wees op de groote vrouw, die met het, donker gewaad en wit voorschoot over de brug kwam. "Sanna!" riep Nelly, en sprong op, "mijn God, wat is er toch gebeurd?" "Mevrouw de barones laat vragen," klonk het met een vreemd accent uit den mond der oude dienstbode, "of de freule niet dadelijk bij haar wil komen."
Moar al da wirk hier!... en de mirrie die te noaste moand moe veulenen!..." De barones werd bijna boos. "Maar hoe is 't toch mogelijk, Alfons!" riep zij geërgerd. "Ik wil u toch niet dwingen en ik doe het waarlijk niet voor mijn plezier. Ik doe het maar om u te genezen, omdat ik weet dat gij anders niet meer kunt genezen."
"En ik vertrouw dat u begrijpen zult dat zij te oud is om hoofdzakelijk aan spelen te denken." "O ja zeker, mevrouw," haastte Hedwig zich te antwoorden. "Als u nu nog even wachten wilt," zei de barones, "dan kan ik u zeggen...." Zij eindigde den zin niet en ging aan een schrijftafeltje zitten, een eind van Hedwig en het kind af. "Wanneer komt u bij ons?" vroeg het kleine meisje fluisterend.
Steeds dringender had zij behoefte aan steun, aan hulp, aan iets goeds en vriendelijks, dat haar wat op kon beuren; en met het vurigste verlangen zag zij uit naar de komst der jonge barones, die van haar droevigen toestand op de hoogte was en beloofd had haar zeer spoedig na hun intrek op 't kasteel te komen opzoeken.
Mejonkvrouw Caroline leek wel de karikatuur van mevrouw de barones en bij den eersten oog-opslag begreep men duidelijk dat de eene ontelbare aanbidders of bewonderaars moest hebben, terwijl de andere door de natuur was voorbestemd om alleen de wrangheid van het celibaat te proeven.
"Blijf maar zitten, blijf maar zitten," riep dringend de jonge barones; en zelve haastte zij zich naar hem toe in 't zijig ruischen van haar kleeren en drukte hem ontroerd de hand. "Hoe gaat het, Alfons?" vroeg zij bezorgd. "Dát 'n wilt hier nie wig, mevreiwe," antwoordde hij heesch, met de hand op zijn ingevallen borst, kloppend.
Ze zullen niet willen! had het Barontje met beslistheid uitgeroepen. Ze zullen wel moeten willen, had mevrouw de barones uitdagend geantwoord. 't Is geld weggegooid, we zullen daarna toch nog ons nieuwjaarsdiner moeten geven, verzekerde 't Barontje.
Hoe het er in den winter wezen zou werd voorloopig niet verder besproken, want een dubbele deur schoof als van zelf uit elkaar en de prachtige, gekuitenbroekte-tafelknecht verscheen strak op den drempel, met de sacramenteele woorden: Madame la baronne est servie. Mevrouw de barones stond dadelijk op en aanvaardde den arm, dien meneer de pastoor haar hoffelijk aanbood.
Zou Tieka al in de gang staan om haar op te wachten en ... de barones misschien ook en zouden zij zich erg ongerust gemaakt hebben over haar lang weg blijven? Zij sprong vlug het rijtuig uit en liep haastig het huis in, maar in de hooge, fraai gemeubileerde gang was niemand dan een zeer deftige knecht, die even voor haar boog met de woorden: "What name, please?" Haar naam?
"Goeden morgen, Liesje!" sprak hare schoondochter, opstaande, en gaf het jonge meisje de hand. "Ik vraag vergeving," zeide Liesje, terwijl zij zich tot de oude barones wendde; "ik wachtte reeds eenige minuten, voor ik het waagde uwe opmerkzaamheid te trekken, wijl ik vreesde u te storen," sprak zij kalm, op den hartstochtelijken uitroep der oude barones.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek