United States or Croatia ? Vote for the TOP Country of the Week !
Weinige minuten, nadat dokter Helmond de hem straks getoonde letteren heeft gelezen, zegt Van Barneveld terwijl hij Helmond met zijn doordringendsten blik beschouwt: "Maar ik herhaal je, dat zulk een vermoeden mij en mijn kind beleedigt."
Wonderen had hij zien gebeuren! Waarom zou dan ook met hem geen wonder kunnen geschieden! De Heere is toch de God der wonderen! Wonderlijk is ook de naam Zijns Heilands! En was hij niet tot nog grootsche taak geroepen? Wachtten hem niet de Stichtingen voor Verwaarloosden en Drankzuchtigen te Achteveld bij Barneveld met kennelijk ongeduld?
Je weet wel Eva dat wij geen geld voor zulke foeven hebben." "'t Spijt me papa, dat u niet aanstonds gevoelt dat die schuld aan mijnheer Van Barneveld moet worden afgedaan. 't Komt me zoo heel natuurlijk voor." "Ja maar...." aarzelt mevrouw: "ik moet toch ook bekennen Eva, dat.... vijftig gulden.... in onze omstandigheden...."
Den volgenden morgen was de schemering ternauwernood geweken, toen Jacoba Van Barneveld zich reeds op weg bevond om dominee Hoogerberg te gaan bezoeken. Een groot uur later mocht zij met dankbare zelfvoldoening de pastorie verlaten.
Hendrik die inmiddels is teruggekomen, presenteert den generaal en diens neef de sigaren. Nadat de heeren hebben opgestoken en Van Barneveld den knecht heeft gelast om het raam te openen, waardoor men evenals in de woonkamer het heerlijke vergezicht over den Rijn geniet, geeft de generaal aan zijn huisknecht een wenk. Deze verwijdert zich en doet de deur zorgvuldig achter zich toe.
Toen dokter Helmond en zijn vrouw waren thuis gekomen, en mevrouw Van Hake nog eens even naar den welstand van juffrouw Van Barneveld kwam vragen, om meteen zoo ongemerkt te zien of ze Eva ook in 't een of ander behulpzaam kon wezen, toen bespeurde zij al spoedig dat het bezoek op De Zonsberg de jonge echtgenooten niet vroolijk gestemd had.
Mij dunkt, indien een man als mijnheer Van Barneveld weet dat hij uw diep ongelukkigen broeder van zulk een stap kan weerhouden, en bovenal dat hij hem een fatsoenlijke betrekking kan bezorgen, waardoor zijn toekomst verzekerd wordt, dan zal hij niet aarzelen om voor een betrekkelijk geringe som aandeelen te nemen in een assurantie-maatschappij die, door een tal onzer eerste families ondersteund, bovendien de beste waarborgen oplevert.
En als ik mijn hoentje braden wil, Dan is mijn panneken vuil, En als ik mijn panneken schuren wil, Dan tintelt mijnen duim. Dan loop ik naar de geburen, Daar laat ik mijn panneken schuren, Dan loop ik naar de Franschen, Daar laat ik mijn potteken dansen. Te Barneveld vervolgt men: Tusschen de neus en de kin, Daar kan nog wel een pannekoek in. Ho, man, ho!
Naar de deur ziende: "'t Jonge paar laat zich wachten dunkt me." "Ik begrijp niet wat er aan hapert;" zegt Van Barneveld vrij luid: "'t Is wat erg, al zeventien minuten over den tijd!" "Misschien iets met de paarden;" meent dokter Wolf: "De keien liggen hier in Romphuizen zóó schandalig, dat paard en mensch z'n eigen den poot moet verzwikken." Wolf sloeg een blik op zijn feestvierende voeten.
't Zou immers alles nog terechtkomen: de notaris zal hem wel helpen; en.... oom Van Barneveld! Maar nu, wat raakt het hem nu of die cijfers groot of klein zijn. Uit een leege flesch kan men evengoed een okshoofd wijn als een enkel glas schenken. "Ik ben niet gewoon," zegt Helmond, voor 't uiterlijke kalm: "om op deze wijze gemaand te worden menheer.
Woord Van De Dag