Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 10 juni 2025
Hij ziet er zeer slecht uit, en is nog bleeker dan zijn dochter die achter hem aankomt. De grijsaard kan ternauwernood spreken. Armelo is een weinig verlegen, en neemt daardoor onwillekeurig een eenigszins militaire houding aan, terwijl hij in zijn woorden een paar rrs meer dan gewoonlijk gebruikt. "Ja 't is zeer zeer erg generaal! Ik vrees.... Tenminste...." Van Barneveld ziet op.
"Neem even plaats menheer Kippelaan;" zegt Van Barneveld met een aanwijzende beweging der hand, waardoor hij die hand voor een verovering van den bezoeker zoekt te vrijwaren. Doch, Kippelaan heeft zijn prooi reeds bemachtigd en dubt er mee op en neer. "Pardon, pardon excellentie, ik kan bij deze gelegenheid niet nalaten u nogmaals van harte, van harte...."
Ofschoon zij het heengaan van den oom ook met het oog op dien vreemde lomp en hatelijk vindt, het komt echter niet te pas dat die man er zoo op zinspelen durft; 't voegt hem niet dat hij August, een der heeren noemt die het aan háár overlaten, om hem dien man "met haar lief gezelschap voor dat gemis schadeloos te stellen". Wat verbeeldt zich die oude dwaas! En mijnheer Van Barneveld?
"Maar wat een vreeselijk lak Coba. Dat couvert dient er af.... Wil ik maar even?" Jacoba ontneemt hem onverhoeds haar brief: "O nee, wacht.... dat mag ik niet vergen, wacht!".... En met den brief snelt ze voort. "Niet vergen! ha ha ha, niet vergen!" lacht Van Barneveld haar achterna: "dat noem ik discretie....!" Maar eensklaps betrekt zijn gelaat.
Van Barneveld weet niet dat er, op Philips uitdrukkelijk verlangen, een paar regels uit dien laatsten brief zijn weggebleven.
't Is Eva volstrekt onmogelijk om zulk een kostbaar verjaarsgeschenk een oogenblik "vast te knoopen aan het telwoord Van Barneveld". Nee, August moest nu heusch niet langer zoo droog komiek zijn.
't Is me dan alsof ik hem nog zóó moet zien binnenkomen." Er volgde een pauze. Van Hake begreep eensklaps dat het misschien niet goed was om zoo over Donerie te spreken; dat lieve meisje heeft immers zenuwaandoeningen, en de herinnering aan dien akeligen morgen bij Krul kon haar nadeelig zijn. Die blanke engel! "'t Is hier toch een prachtig uitzicht juffrouw Van Barneveld!
"De èngel!", nokte mevrouw voor 't éérst van 'r leven na de lang-geleden bruidsdagen in de Charcuterie. Mevrouw jammer-kreunde met de gulzigheid eener weduwe, die te laat de schoone hoedanigheden eens echtgenoots ontdekt Amélie schreide heftig. Zoolang de Menschheid bestond, had geen toren-plateau zùlk desperaat gerucht vernomen geen toren van Barneveld geen van Solness geen Notre Dame.
Van Barneveld, die weer met de hand op de vensterbank geleund bij 't raam staat, ziet om, en valt met eenigszins schorre stem nu haastig in: "Je bent nog zeer jong menheer Van Hake, en daarom vergeef ik je dat je een man van mijn jaren de les wilt lezen, en onder 't oog brengen hoe hij ten opzichte van dokter Helmond en .... zijn vrouw te handelen heeft. Een man...."
"Ik weet niet, mijnheer!" antwoordde ik. "Verwar je hem ook met Jacques Julin?" vroeg de makelaar. "Is dat die, die dat boek over Barneveld geschreven heeft, dat we laatst in het leesgezelschap gehad hebben?" vroeg oom terzijde aan Pieter. "Ja," zei mijnheer de makelaar. "Dat is een rare kerel, naar ik hoor.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek