Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 10 juni 2025
Juffrouw Van Barneveld schijnt niets nieuwsgierig te zijn. "Nou Antje," zegt Krul gemoedelijk: "we moeten de juffrouw niet forceeren. Ik zal maar eventjes dat inktpotje halen; de trap is ook nog al stik voor de juffrouw." "Och nee, wat dat betreft," zegt Coba: "als je erop gesteld bent, och dan wil ik waarlijk wel eventjes meegaan."
"In 't geheel niet!" zegt Van Barneveld snel en met klem: "Het kan de vrouw en de familie van mijn neef niet anders dan aangenaam wezen wanneer de zieken die er zijn en geneeskundige hulp verlangen, hem, zooveel mogelijk, hun vertrouwen schenken. De schoorsteen zal ervan moeten rooken."
Terwijl Van Barneveld Coba's brief in den zijne sluit, en, nog eens naar haar opziende, weder dat lachje om haar lippen bemerkt; nu hij plotseling een geheim in dien brief vermoedt, 't welk op een verrassing voor hem zal uitloopen, nu kan hij toch niet anders dan in stilte erkennen, dat er sedert gisteren wie weet, na dat getrouwer innemen en dat heerlijke slapen iets in die bleeke kleur is gekomen wat men leven mag noemen.
Voor het hoogopgeschoven raam van een ruim vertrek zit de generaal Van Barneveld in een gewonen leunstoel. De generaal is een man van bijna zeventig jaren. Zijn zilverwitte haren en forsche grijze knevels verhoogen het mannelijk schoon van zijn edel gelaat.
Toen ik er straks over nadacht, toen brandde mij de gedachte letterlijk als vuur op de borst, dat die mijnheer Van Barneveld mee het diner heeft betaald, 't welk de kapitein Van Armeloo ter eere van 't huwelijk zijner dochter gaf. Bah! 't is vernederend! 't is...." "Maar kind, Helmond heeft me gezegd dat dat heelemaal onder ons zou blijven."
En, twee brieven van den dokter zelf zullen alles bevatten wat men te weten noodig heeft. Welzeker, familie-omstandigheden zal men vernemen uit den brief aan juffrouw Van Barneveld het ideaal enfin, en financieele zaken uit een brief met drie lakken naar de groote koopstad.
Oom, mijn achting, mijn eerbied voor u, ze eischen toch niet dat ik de vrouw mijner liefde onverdiend zal hooren smaden en beleedigen....?" Van Barneveld wendt zijn gelaat langzaam naar Helmonds zijde, en 't klinkt schijnbaar kalm op diepen toon: "Zal ik mijn pleegzoon verschooning moeten vragen voor de woorden die hem griefden? Welaan, het zij zoo, op mijn ouden dag wil ik den oorlog niet.
Zeg me wat wij te doen hebben in haar belang? August! August!!..... Hoor je me niet?" "Ik hoor u oom. Maar nee, nee! dát kan niet waar zijn!" "Heb je geen brief ontvangen die, waarschijnlijk na je vertrek in Parijs gekomen, van daar is teruggezonden?" "Nee oom! van wie?" Zal mij dan niets gespaard worden, zegt Van Barneveld onhoorbaar.
Zooeven heb ik nog gezegd dat ik je gaarne zie komen; maar...." "Maar.... menheer Van Barneveld," zegt Eva met kwalijk bedekte spijt: "wanneer de vrouw van den geliefden neef blieft thuis te blijven, niewaar?" "Beste Eva!" zegt August merkbaar ontsteld. En dan: "Ja ziet u oom...." Maar Van Barneveld begrijpt dat hij alles zeer goed heeft doorzien en nog doorziet.
Terwijl Kartenglimp en de jongelieden opstaan om haar te groeten, en Van Barneveld vluchtig den majoor aan zijn zuster voorstelt, vergeet hij althans voor eenige oogenblikken de "zonderling kwetsende maar toch waarschijnlijk verkeerd begrepen woorden van dat mooie duiveltje" zooals hij Eva reeds bij zich zelven heeft genoemd om aanstonds Hermines komst met Coba's welstand in verband te brengen, en met inwendige onrust doch schijnbaar kalm te zeggen: "Toch wél boven, Hermine?"
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek