Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 10 juni 2025
Het kloppen geschiedt op maat van liedjes als dit: Sap, sap, siêpe Wanneer zinst doe riêpe? In Mei, in Mei As alle veugelkens 'en eiken legt. Woar legt ze dan? In 't spinvat, doar kan ze nummes nich vinden As doe dan nich of wis Dan za'k diê met 't mesken den hals afsniêën Aldus te Geesteren; en te Barneveld: Sieppe, sappe, sieppe, Wanneer zuj-je pieppe?
"....Te begrijpen August, dat men zulk een les niet opvolgt, en althans niet wanneer de zeer wellevende leermeester, die vrouw de deur heeft gewezen." Van Barneveld steeds in zijn armstoel gezeten, grijpt een pen, stoot die eenige malen met kracht op de tafel, en dan, als hij haar gansch gespleten wegwerpt zegt hij zacht doch met klem: "August, je kent me: Ga nu heen." "Oom, ik kan...."
Ik wil Eva's gedrag op dien avond niet rechtvaardigen: zij heeft den eerbied aan uw jaren verschuldigd zeerzeker een oogenblik uit het oog verloren, maar ook, haar oprecht karakter...." Van Barneveld leest niet meer; zijn oogen staren strak in het dommelig verschiet, waar de zon zooeven is ondergegaan en slechts roode strepen aan den hemel heeft achtergelaten.
"O nee, volstrekt niet menheer Van Hake," zegt Jacoba: "papa heeft gelijk; 's morgens moet ik me nog wat rustig houden, want ik wil in 't vervolg 's morgens wat heel vroeg opstaan en wandelingen maken. Goeden avond! Mijn groeten aan mevrouw uw mama. en ook aan...." "Waar of Willem blijft!" valt Van Barneveld in met krachtige stem: "Ik heb tweemaal gescheld; de oude wordt langzaam."
Ha! ik heb het gevreesd! zucht Van Barneveld onhoorbaar: Neen, God weet het dat ik niet "trotsch en schriel" ben, maar 't bloed kookt mij al te onstuimig wanneer ik de dwaasheid ten troon, en Gods wetten verkrachten zie. Om dat bruisende bloed, om dat pijnlijk kloppen hierbinnen, ontving ik hem niet.
"Mijn lief best vrouwtje is toch wel wat geschrokken;" fluistert Helmond. "Nee August, waarlijk niet. Een oogenblik misschien; maar nu is 't heelemaal voorbij mijn beste; heelemaal!" 't Verwonderde August minder, maar het ergerde hem des te meer dat oom Van Barneveld tot nu toe de eenige is die, na de kerkelijke plechtigheid, noch zijn bruid noch hem een woord heeft toegesproken.
Meer niet, maar 't was voldoende: "Ik dien toch een misverstand bij je weg te nemen jongmensch," herneemt Van Barneveld met zichtbare inspanning: "Je schijnt te denken dat een verschil, "haken en oogen" zooals je dat gelieft te noemen, mij 't besluit deed nemen om dokter Helmond niet meer te ontvangen.
In het Fransch vervolgt Van Barneveld tot den neef die hem een dankbaren blik had toegeworpen: "Toen Coba mij deed gevoelen dat de familie Armelo mijn weigering aan een dwazen trots zou toeschrijven, toen heb ik fiat gezegd. Als men mij maar vergunnen wil om niets anders dan het zeer gewone te gebruiken, en niet later dan om zes uur naar huis te gaan. Convenieert dat de familie?" "U bedoelt oom?"
Aha nicht, hoe vaarje?" zegt Van Barneveld en drukt Eva's hand die in keurig licht glacé is gesloten: "Ga zitten. Tante Hermine is juist met Coba naar boven gegaan. Kh'm! Wat meende je met "staat van beleg"?" "Och.... u hadt immers te kennen gegeven dat het beter was indien Eva nog een acht dagen wachtte met hier te komen; en, daar die acht dagen nu juist om zijn...."
"Er zijn kwalen Helmond, die een vrouw van jaren misschien eerder en juister zal inzien dan een jong dokter, hoe knap hij ook wezen mag." Van Barneveld neemt een boek van de tafel, en terwijl hij schijnbaar aandachtig den titel beziet, vervolgt hij: "Coba's zenuwkwaal moet een geheime oorzaak hebben." "Dat heb ik sedert lang begrepen oom." Van Barneveld opziende: "Jij, begrepen? Sedert lang?
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek