Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 10 juni 2025
"Nu kindlief, doe alsof je thuis bent," zei mevrouw Kirke op echt moederlijke manier, "ik ben van den morgen tot den avond op de been, zooals je kunt denken met zoo'n huishouden; maar het zal een pak van mijn hart zijn, nu ik weet, dat de kinderen veilig en wel bij jou zitten. Mijn kamers staan altijd voor je open, en de jouwe zal ik zoo gemakkelijk inrichten, als mij mogelijk is.
"Ik heb nog nooit zoo'n brompotten-familie gezien!" riep Jo, die uit haar humeur raakte, toen ze een inktkoker omgegooid, haar veters gebroken had, en op haar hoed was gaan zitten. "En jij bent de brommerigste van allemaal!" antwoordde Amy en veegde de som, die maar niet lukken wou, uit, met de tranen, die op haar lei vielen.
Niet om den waaier, ik heb er wel tien, maar wel om... omdat jij van haar houdt. Laten we dan eens een verdrag maken... Jij zoekt voor me een meisje, dat je lief vindt en geschikt om mijne gemalinne te worden, en waarvan je niet jaloersch bent; heb je haar dan gevonden, en bevalt ze mij ook, dan denk ik nooit meer aan Eline.... Vindt je dat goed?
"O, mijn God! mijn God!" jammerde de oude man; "zie, zij liggen op de draagbaar. Zij zijn beiden dood. O, Beatrice! Beatrice! en van ochtend nog heb ik haar harde woorden toegevoegd." "Wees zoo gek niet, vader," zeide Elisabeth op scherpen toon. "Zij zijn misschien alleen maar bewusteloos." "Ja, jou kan het niet schelen," snauwde hij, "jij houdt niet van je zuster. Je bent jaloersch op haar.
JOHAN. En je heele leven daaraan verspild.... MARTHA. Dat is niet verspild. Maar je bent laat gekomen, Johan. JOHAN. Martha ... als ik je alles zeggen kon.... Wel, laat ik je in elk geval danken voor je trouwe vriendschap. Hm.... Zoo, nu heb ik ten minste gezegd wat ik op 't hart had. Sst; daar komt iemand. Lona Hessel komt uit den tuin, gevolgd door Mevr.
"U hebt gelijk, Moeder; en mijn grootste wensch is voor mijn man en kinderen datgene te zijn, wat u voor de uwen was. Zeg mij maar, hoe ik het moet aanleggen; ik zal alles doen, wat u mij aanraadt." "Je bent altijd mijn volgzaam dochtertje geweest!
O wat zou hij niet willen geven indien hij slechts een uur vroeger bij Dirksen ware geweest, al had de afloop dan ook dezelfde moeten zijn. "Ja zeker Thom, dikwijls moet men wel uren laten voorbijgaan eer men een zieke bezoeken kan; maar nú, om een niets!" "U hadt visite. De familie. Mij dunkt dus....." "Jij bent een goeje kerel Thom; maar weet je waar mijn "onverbiddelijke" zit? Niet?
Nee, veel zeggen deed 't niet: Else soupeerde natuurlijk met Han, en Frieda was niets voor hem, zoo strak en sterk, die zou 'm zeker, net als Gerard, "geen kerel" vinden; Frieda was echt 'n meisje om te studeeren, zoo helder en rustig, zoo eenvoudig-verstandig altijd. "Had-je liever ergens anders willen zitten?" vroeg Eduard zacht. "Nee, waarom?" "Je kijkt zoo rond en je bent zoo stil.
Ik weet niet of jij zoo iets hebt! maar ik heb nooit, noóit, nóoit zoo iets in me gevoeld, en als ik wat doe, moet ik het zoo doen, omdat ik het niet anders kan doen, want al is de wil in me anders te doen, de kracht en de macht er toe zijn er niet! O, geloof me, ik veracht mezelven, gelóof dat toch, maar begrijp me, en vergeef me, Frank ... Je raaskalt! bulkte Frank. Je bent krankzinnig.
Hè mag ik dien hebben en dan jij mijn leeren riem?" "Dat kun je begrijpen!" riep Gustaaf. Nu stond de kindermeid dicht bij hen. Die riep: "Foei! Gustaaf! Dolf doet je zooveel plezier, hij geeft je van zijn speelgoed, en je bent zijn logeetje. Geef den riem toch!" "Neen!" schreeuwde Gustaaf. Nu werd de kindermeid zoo boos: "Ondankbare jongen!" riep ze. "Hier, je zult den riem geven."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek