Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 12 juli 2025
Onwillekeurig bloost zij, als Dorus na de eerste begroeting het woord tot haar richt en op vroolijken toon zegt: "'k Zou je pardon! U haast niet herkend hebben, want...." "Och zeg liever je, als je wilt; 't klinkt veel beter." "Mag ik?" Dorus ziet Tournel glimlachend aan. "Natuurlijk; kort voordat je kwaamt, zei ze nog, dat 't haar pleizier zou doen, indien je haar Augusta wildet noemen."
Als een weerlicht vliegt hem de gedachte door 't hoofd: "Ook dat nog: dronken! denken ze en Augusta zal 't gelooven!" Met vaste stem herhaalt hij: "Dat is gelogen!" "Ik geloof je; 't doet me genoegen, dat 't niet zoo is. Maar wat bewoog je dan, om...." "Om zoo overhaast heen te gaan?
Zijn kleindochter Augusta, die sedert den dood harer ouders bij hem woonde, was het zonnetje in huis; hij had zijn kleinkind, dat zoo vroeg reeds wees werd, afgodisch lief, en als het bruingelokte hoofdje van het bijna veertienjarige meisje zich vertrouwelijk tegen zijn arm legde en het fijne handje zijn wangen liefkoosde, terwijl de donkere fluweelige oogen zoo innig hartelijk in de zijne keken, was er niet veel wat de oude aan zijn kleinkind weigeren kon.
Men verhaalt u, dat de voorstelling van het bas-relief onbekend bleef tot in 1818, toen Keizerin Carolina Augusta, die met Keizer Frans I Dalmatië bezocht, op het eerste gezicht de uitlegging gaf. Nog zijn op deze tomben de sporen te herkennen van het werktuig, dat de barbaren gebruikten om de graven te openen.
Zal hij weer terugkeeren? Zal hij verder gaan en haar nu in dit oogenblik terugzien? Hij vreest voor zichzelven. Waarom? Omdat hij een gevoel heeft, alsof hij, zoodra hij Augusta terugziet, haar hand moet grijpen en uitroepen: "Augusta, ik heb je niet vergeten, ik heb je lief, ik kan zonder jou niet leven."
Rauraci of Raurici, Rhaurakoi, volk in Gallia Transalpina, naburen der Helvetiërs, met wie 25000 hunner medetrokken bij hun verhuizingstocht tijdens Caesars aankomst in Gallia. Ze woonden in de omstreken van Basel. Hoofdplaats: Augusta Rauracorum = Augst bij Basel.
Een oogenblik zwijgt de jongeling, maar een aanmoedigend: "Kom jongen, spreek! Wat drukt je?" doet hem moed vatten en blozend zeggen: "Augusta!" Even, bijna onmerkbaar, glijdt een fijn lachje over het gelaat van den dokter en een zeer zacht "Aha!" ontglipt zijn mond. "'k Heb haar lief, o, zoo lief!" zucht Dorus, en droef laat hij er op volgen: "maar zij mij niet.
Haar boezem zwoegt en haar oogen schitteren van genot. Nauwelijks is zij weer in de rij der wachtende paren getreden, of de burgemeesterszoon nadert haar en verzoekt beleefd om een extra-toertje. 't Wordt hem toegestaan en opnieuw walst Augusta op de maat der muziek door de zaal.
Even ziet zij om en lacht naar Dorus bij deze woorden. "'t Past er niet precies op, Augusta, maar 't is toch aardig gevonden." Zuiver als glas, krachtig als metaal, maar innig en gevoelvol klinkt haar geluid door de kamer.
Augusta is naar haar kamertje gegaan en blijft daar een oogenblik in gepeins voor 't venster staan; zij merkt niet, dat de glasruit bevroren is en dat ze niet naar buiten ziet. Zij denkt aan 't geen zij hoorde en tracht zichzelf rekenschap te geven van wat zij ondervindt. In langen tijd heeft zij zich niet zoo tevreden en gelukkig gevoeld als nu. Zou 't kunnen komen, omdat Dorus terug is?
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek