Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 12 juni 2025
Gelukkig heeft geen van 't drietal de vleiende pantomine van nicht Barbara opgemerkt, en als zij vertrokken is, zegt Dorus: "Augusta, ik dank je; dat was ferm gesproken."
Mevrouw!" riep Augusta, half verwonderd, half verlegen, terwijl zij opstond en, door haar tranen heen glimlachend, verwonderd de smaakvol gekleede dame beschouwde, die als 't ware zoo plotseling uit den grond verrezen voor haar stond. "Mevrouw?" klonk 't eenigszins verwijtend terug. "Albertine, 'k ben dankbaar, dat je komt!"
"Maar wij kibbelen volstrekt niet, grootvadertje! Is 't wel, Dorus?" "Integendeel, wij sympathiseeren?" "Zij sympathiseeren!" lacht Tournel, met welgevallen de twee jongelieden vóór hem beschouwend. "We zullen bepaald goede vrienden zijn, Augusta!" "Dat zijn we immers altijd geweest." "Heb jij nog wel eens gedacht aan den tijd, toen ik nog hier woonde? Weet je nog, dat je mij een heiden noemdet?"
Tournel zelf bracht hem er heen, en toen zij te zamen vertrokken waren, schreide Augusta, en juffrouw Barbara zei: "Huil je, omdat die kromme krates weg is, malle meid? Ja? Mocht je hem zoo graag lijden? En hij plaagde je zoo dikwijls. O, zoo! vond je dat wel aardig? Nu, huil maar niet meer: hij komt terug.
Reeds vóór Austerlitz had hij zijn verlangen naar deze echtvereeniging te kennen gegeven; toen had men te München weinig ooren hier naar gehad, ook omdat prinses Augusta reeds was verloofd met den zoon van den keurvorst van Baden.
Uitlachen is kwetsend, zelf lachen verstandig." "Nu, uitlachen is het woord, niet bepaald; belachelijk is Dorus in 't geheel niet, zóó mismaakt is hij niet." "Neen! hij is mooi... Zijn eene schouder is wel een handbreed hooger dan de andere; 't is een koning onder de bochels, hoor!" "Barbara, wat overdrijf je! Vind je het ook niet, Augusta?"
Toch wist Augusta, dat 't zoo was, ten minste dat het zoo geweest was, en daarom kleurde zij zoo sterk bij Tournels woorden. "Dus je besluit staat vast om met hem te breken?" vervolgde deze. "Ja, grootvader!"
Ik hoop, dat zij later iemand vindt, die haar beter past." De grijze muziekmeester was verontwaardigd. "Als passe-temps!" dat was te erg; hij bleef bedaard, maar kon zijn toorn niet bedwingen. Brouwers koelheid en kalmte evenaarden, neen overtroffen die van Augusta; en toen zij van elkander afscheid namen, scheidden zij als goede vrienden, zonder den minsten wrok.
Hij spreekt over Brussel, over zijn ervaringen aan het conservatoire, vertelt van zijn vrienden en bekenden, en doet dat zoo levendig en aangenaam, op zoo beschaafden, soms geestigen toon, dat hij, zonder 't zelf te weten, het drietal, dat aandachtig toehoort, aan zijn lippen kluistert. Augusta lacht nu en dan luid en hartelijk en wendt geen oog van hem af.
"Ik kom eens met je schreien, Guustje, over je goeien, besten grootvader," zei Albertine Abels, nu mevrouw Van Vliet, terwijl zij naast Augusta plaats nemend, den arm om haar schouders sloeg en haar hoofd tot het hare boog. "Die goeie, lieve, oude man! wat was hij altijd tevreden en opgeruimd! Lucht het je zoo op, om eens te schreien? Ja? Schrei dan maar eens goed uit, hoor! Geneer je maar niet!
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek