Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 12 juni 2025
"Wel neen, ik noemde hem Dorus, maar hij mij niet Augusta." "Zoo!" "Wat zal 't mij een genot zijn om U weer de hand te drukken, beste vriend, en U te hooren zeggen: "Je hebt nu methode en school genoeg. Ga nu je gang maar: je wildzang is kamerzang geworden." O! ik verdiep me nog zoo graag in den tijd, toen ik bij U was; spoedig hoop ik allen in gezondheid weer te zien.
Emathides, Emathides, negen dochters van Pierus, koning van Emathia, die met de Muzen een wedstrijd durfden aangaan en in eksters veranderd werden. Emathion, Emathion, zoon van Tithonus en Eos, koning van Arabië, werd door Heracles gedood. Embades, schoenen, meestal door mannen uit de lagere standen gedragen. Emerita Augusta = Augusta Emerita.
Weer, en nog eens weer zweeft Augusta hem in den dans voorbij; zij ziet hem niet, ze denkt niet eens aan hem; haar eenige gedachte op dat oogenblik is de dans. Arme Dorus! de liefde is in uw hart ontwaakt en te gelijk ook de jaloezie. Ge weet nog niet, dat gij, als ge iemand lief hebt, haar de macht geeft, maar tevens het recht ontneemt u te doen lijden.
"Omdat u het graag heeft; om juffrouw Barbara doe ik 't waarachtig niet." "Zoo; maar je moet er om je zelf heen gaan." "Om mij zelf?" "Ja, omdat God 't wil." "Hm! 't zal God wat kunnen schelen, of een jongen als ik in de kerk komt." "Foei, Dorus, je moogt niet spotten." Augusta kon nauwelijks een lach bedwingen. "Ik spot niet." "Dat doe je wel.
Dag Augusta!" zegt een vriendelijke mannenstem; en als de jonge vrouw met het kind in de omhooggehouden armen, het hoofd achter over de leuning van haar stoel buigt, kust haar echtgenoot haar hartelijk op het voorhoofd. "Dorus! wat kom je laat; we hebben al zoo naar je verlangd, niet waar, Fritsje?" "Papa!" kraait de kleine.
Zij verwondert er zich over, dat hij zoo vroolijk vertellen kan, en denkt herhaaldelijk in zichzelve: "Hoe is 't mogelijk, dat een paar jaren iemand zoo veranderen kunnen." Dorus denkt juist hetzelfde van haar. "En nu moet Augusta eens voor je zingen, Dorus.
De muziekmeester hield de viool schuins voor het venster, zoodat het licht door de S-gaten viel, zag opmerkzaam binnen in de kast en mompelde, een paar akkoorden grijpende: "'t Is een aardige viool; 't lijkt mij een Kuyper te zijn, en zij klinkt goed op de D en de G. Kom, vriendje, nu ontbijten. Augusta en Barbara wachten op ons." "Waf! waf!" klonk het buiten. "Dat is Boppie, mijnheer!"
Plotseling werd Dorus' gelaat ernstig en bleek, zijn oogen vestigden zich een oogenblik als op iets, dat in de verte alleen voor hem zichtbaar was, en hij herhaalde zachtjes: "Ja, éénmaal, toen heb ik geloof ik, wezenlijk gebeden." Verwonderd keek Augusta hem aan, terwijl zij vroeg: "Wanneer, Dorus?" "Toen zij stierf, daar 's morgens vroeg in de herberg te Groenendaal.
"'t Begin heb je zeker al gezien, nieuwsgierige vrouw!" en lachend knikt hij haar toe, als hij lezend vervolgt:.... "uit uw laatsten brief, beste Dorus, heb ik gezien, dat ge zoo recht gelukkig zijt. Dat Augusta voor u een uitmuntende vrouw zou zijn, wist ik immers wel vooruit. De kleine Frits, mijn petekind, groeit dus goed; dat verheugt mij bijzonder!
Augusta riep nu niet meer: "Ba! een bochel," want eenige maanden waren voldoende geweest om haar een zekere genegenheid voor den knaap in te boezemen en hem zelfs tegen de soms vrij heftige uitvallen van nicht Barbara te beschermen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek