United States or Ecuador ? Vote for the TOP Country of the Week !
De laatste dagen van zijn leven waren kalm en zonder pijn, en Augusta had zich daardoor met de hoop gevleid, dat de hoogbejaarde man nog voor haar zou gespaard blijven; maar dokter Abels, die hem behandelde, had haar alleen geroepen in de kleine voorkamer en gezegd: "Augusta, er is niets meer aan te doen, de goede man gaat sterven; wees kalm, dan zal hij 't ook zijn, totdat het einde daar is."
Ze heeft al aanzoek gehad, dat wil zeggen, ik voor haar, zie je; zij wist er niets van, geen jota; 't was iemand, die haar herhaaldelijk op Polyhymnia ontmoet had, en je begrijpt...." Als Tournel dat zegt, begrijpt Dorus plotseling, dat ook hijzelf geen kind meer is en dat het meer dan vriendschap is, wat hij voor Augusta gevoelt.
Augusta danst onvermoeid en geniet haar jeugd... En in het kamertje, boven in Tournels bescheiden woning, is het donker en kil; daar ligt Dorus voorover, met het hoofd op het bed; in het kussen smoort hij zijn tranen en snikken. Hij is nog jong, nog geen twintig jaren, en toch heeft hij geen jeugd. Er overvalt hem een gevoel, alsof hij oud is, heel oud! te oud voor de wereld.
Met blauwe neuzen en strakke koonen keeren de vrome kerkgangers naar hunne huizen terug of zoeken vrienden en bekenden op, bij wie zij den Kerstdag zullen doorbrengen. Voor 't venster der woning van den muziekmeester staat Augusta en wischt met haar zakdoek een plek schoon op een glasruit, waar de ijsbloemen den strijd om haar leven moeten opgeven, want de kachel is haar moordenaar.
"Zie je, Augusta, dat doet me genoegen, als ik zoo iets lees. Die jongen is dankbaar en hartelijk; ik verlang er zeer naar om hem weer te zien," zegt de heer Tournel, die in zijn huiskamer zit en een brief van Dorus hardop voorleest. "Schrijft hij niet, of hij spoedig komt, grootpapa?" vraagt het meisje, dat, met eenig borduurwerk bezig, bij 't venster plaats heeft genomen en aandachtig luistert.
Er trekt een wolk over 't voorhoofd van den jonkman bij die woorden, en bijna geraakt antwoordt hij: "Dank je! Maar 'k wou liever dat jij 't minder deftig hadt gezegd." "Hoe zoo?" "Voel je dat niet?" Augusta kleurt even, als zij zachtjes antwoordt: "Neen!" "Dat spijt mij." "Dorus! nu moet je mij, mij in 't bijzonder, een groot genoegen doen," zegt Tournel, eensklaps het gesprek afbrekend.
De tranen staan hem in de oogen en de stem stokt hem in de keel, als hij "bravo!" roept, terwijl hij haar zijn beide handen toesteekt. "Dat is zingen! Augusta, ik dank je...." "Au! je doet me pijn, Dorus!" "O! pardon. Och! neem me niet kwalijk, 't kwam door je eigen schuld; waarom zing je ook zóó! Ja, juffrouw Barbara! lach me maar gerust uit, geneer je niet; ik zie toch wel, dat je 't doet."
Thans werden er geen bezwaren gemaakt en kreeg Beauharnais een gemalin, die hij alleen kende van een portret op een porseleinen theekopje! maar Napoleon wilde en dat was genoeg, terwijl Augusta op de smeekbede van haar vader toestemming verleende mits de vrede was gesloten en Eugène koning van Italië zou worden.
Iets was er, wat iedereen aangenaam bij haar aandeed, namelijk haar melodieuse stem, en grootvader Tournel was er trotsch op als kenner te kunnen zeggen: "Augusta zal eenmaal een sieraad van Polyhymnia worden, zoodra ze wat meer "school" heeft." Een nicht van Tournel, juffrouw Barbara, bestuurde het kleine huishouden en hield rekening met de inkomsten, iets wat de muziekmeester zelf niet deed.
'n Virtuoos steekt in dien jongen, zeg je? 't Zal wat wezen, als 't voor de heeren komt..." Augusta daarentegen had zich op de komst van Dorus verheugd. Vooral de omstandigheid, dat de knaap "kermisklant" was geweest, maakte hem in haar jeugdig oog belangwekkend en haar levendige verbeelding tooverde haar een vluggen clown, vol jolige grappen en kuren, voor de oogen.
Woord Van De Dag