United States or Djibouti ? Vote for the TOP Country of the Week !
Hij was vervuld van het kunstwerk waaraan hij arbeidde, en toen dan ook zijne dochter het atelier verlaten had, verzocht hij Simon een blik te willen werpen op een bijna voltooid beeld, waaraan hij bijzondere zorg had besteed.
Begrijp me goed: al had je nu b.v. deze buste hij tikte met zijn wandelstok tegen 't piédestal op Muller's gelaat afgegoten, dan zou hij voor mij toch niet lijken, zoolang ik dat onbeschrijfelijke er in mis, dat psychische, dat niet gezien, maar alleen gevoeld kan worden. Adieu! Oeff! deed Bruin, toen de heeren 't atelier verlaten hadden.
Op zekeren dag verlieten de beide vrienden, de paus en de schilder, te zamen dit atelier om het middagmaal te gaan gebruiken: een geïmproviseerd feest, want er stonden vleeschspijzen op de tafel, en die mocht de dominikaner monnik niet gebruiken zonder vergunning van zijn prior. Groote verlegenheid bij de aanzittenden!
Wèer in de hurkend-liggende houding, gejaagd, las ze verder. Bij het slot: "Ga! Ik zal u straks alles verklaren!" lei ze een draadje rooie wol in het boek, sloeg het dicht en nam het naaiwerk weer op. Het was muf in het atelier. Ze zat naar de ramen gekeerd, vlak bij de lamp, die aan een kant heel scherp het fijne gezichtje belichtte. Het zwarte haar stond in een wrong hoog-op.
De Howards gingen terug naar Londen, de jongens en Jet naar kostschool, Marie vertrok naar den Haag. Maar Freddy ontving weldra een brief van Marie, waarin deze haar mededeelde, dat Paul geschreven had uit Rome, waar hij met veel artisten samen was en waar hij een atelier had gehuurd om te schilderen.
"Maar het zal zoo dadelijk donker zijn, en u kunt toch niet bij kunstlicht schilderen," zeide mijnheer Blancheron. "Mijn atelier is zòò ingericht, dat ik er op ieder uur van den dag kan werken..." viel de schilder hem in de rede. "Als u uw rok wilt uittrekken en de pose aannemen, zullen we beginnen." "Mijn rok uittrekken? Waarom?"
't Was 'n lange zit, wat? De andere meissies hadden 't veel pleizieriger. Die gingen om negen uur weg, hadden pret in de Kalverstraat, kwammen in de lucht en leien nou te slapen. Maar je kon d'r niks an doen. De een was zus, de ander zòo. Ze zat toch wel lekkertjes, zoo in het warme atelier. As de andere meissies d'r waren, was 't w
"Twee, monsieur Crépieux, twee maar," de herbergier had er de vingers bij opgestoken en schudde ze naast zijn lachkop, als zwoer hij een grappigen eed. "Twee.... hè.... niet meer geven van morgen, verstaat ge.... Twee," herhaalde hij, als schreef hij ze op in zijn hoofd. "Dokter...." riep hij vervolgens over het buffet heen, "ik ben van morgen aan het atelier geweest, en gij waart er niet."
Ten gevolge van het heen en weer trekken van het atelier naar het Museum en van het Museum naar het atelier had het doek den weg dan ook zoo goed leeren kennen, dat het, wanneer men het op rolletjes gezet zou hebben, ongetwijfeld in staat geweest zou zijn zich alleen naar den Louvre te begeven.
Ik verbeeld mij, als ik eens een jaar of twaalf in een atelier doorbragt, en dan eens een Italiaansch kunstreisje maakte, dat ik een heele bol kon worden. Dan verkocht ik mijne affaire, en ik zou, geloof ik, nog wel naam kunnen maken als schilder. Doch ik heb geen plan om de jonge schilders in hunne fantastische kleedingswijze te imiteren, maar wel in hunne vrolijkheid.
Woord Van De Dag