Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 29 juni 2025
Dat dee 'k, want ik wol gien onplezierege wissiewassies met de jonkman hebben, en net zat ik weer in 't olde postuur, of daor kwammen jandorie de juffers te peerde an. »Jozef! zee ik tegen mij zölfs nou de oogen toe, zooas Jaaije hef ezegt" en ik kneep ze potdigte en keek as eene die ze op de heksterooge trapt.
Zijn er dan niet altijd armelui geweest zoo as ik, die an de Diakenie kwammen, en van de Diakenie mosten eten en drinken, en bed en leger hebben, en begraven worden? Maar ik wou begraven worden van mijn, eigen, geld, en ik wou zeker weten dat ik van mijn, eigen, geld begraven zou worden; en dat was mijn grootste troost; en daarom droeg ik et vlak op me hart.
Der is nog reis een winter geweest dat 'et zoo erg was. Et was in de tijd dat ik op alle dag liep van me derde. Maar toen braken ze in bij de lui en kwammen voor de lui der bed staan, met een armpie van een ongeboren kind. Daar zel meheer wel van gehoord hebben.
Naodat ik nou al mien wederwaordigheden hadde rond ewest, wuerd het zaggies an beddegaonstied. Ik gaf Hindrik en Margien en Roelf Balder en zien vrouwe de haand en drukte in ieder de ziene stillegies en gulden. As oeze veurvaoders beholden van een reize kwammen, lueten ze Zundags van de preekstoel en dank zegginge doen.
Gien ooge hadde der of en toe we in 't loeg kwammen, haw we zeuven jonks um oes hen, altied kiekende nao het blinkende zulver. Och, wat lagte Jaaije, die deur 't raom keek, oes te muete, wat nikte ze mij toe en wat hunk heur oogen op Geert, die zoo hoveerdig stapte.
Nou kwammen de kunstemaokers en ik schaomde mij veur de potsen, die de smeugels maakten. Toch bint het redelieke kreaturen, veur twee werelden eschapen, zooas 't gezang zeg.
't Was 'n lange zit, wat? De andere meissies hadden 't veel pleizieriger. Die gingen om negen uur weg, hadden pret in de Kalverstraat, kwammen in de lucht en leien nou te slapen. Maar je kon d'r niks an doen. De een was zus, de ander zòo. Ze zat toch wel lekkertjes, zoo in het warme atelier. As de andere meissies d'r waren, was 't w
Kon en lakkeije an de burgemeister zien taofel wel wat toerekken, dat veur en vaoder en moeder zoo lekker is? En wat nou anders het vlees angeet, och, wij zint er, naodat wij van 't land hier kwammen, of ewend en ik hebbe, dunkt mij, 't ook niet neudig." »Niet neudig" ruep ik »och man, ik zie...." bijnao hak te veul ezegd, want de waorheid kan ook zeer doen.
Toen kwam me vader van den hooiberg af; maar kijk, hij zweette dan erg. Toen vroegen ze an Stoetema om koedekken. Maar hij wou ze niet geven; me koedekken motten droog blijven, zeid' ie. Toen trok de een zen wammes uit, en de ander trok zen wammes uit, en lei dat over me vader; maar het holp niet, want het was te kort. Zoo kwammen ze te Uitgeest, maar het was nog wel 'en anderhalfuur varens.
Soms blies ze op d'r verkleumde handen en dee dan zoo machteloos dat ik maar tegen d'r zat te gillen: Hoû je vast! Hoû je vast! Nou ze hield zich vast, maar daar kwammen we niet verder mee. De zee begon dan toch wel weer zoo barbaarsch te doen, dat ik op 'n gegeven oogenblik dacht: Jonge, Koos, zoo kon je wel eens alleen op dien lichtopstand blijven zitten.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek