Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 28 juni 2025
"'t Is me moeielijk Marie, om me met de herinnering aan mijn schoonouders, zoo iets van stand ophouden voor te stellen, en nog moeielijker om....." "Och Armelo zwijg nu maar, je schijnt weer een dwarse bui te hebben; dat treft al heel slecht van avond. Je hebt die buien zeker uit de Tiendaagsche ruzie gehouden! Kom man, kijk toch wat opgewekter. Zie, daar heb je het huis al.
Maar bovendien, de tijd zal het leeren dat mijn huwelijk met Eva Armelo uw kind geen hartzeer heeft berokkend oom. En dan, wat heeft Eva gedaan dat zij door u een onbeschaamde.... een o het woord is te bitter een wijf wordt genoemd, dat.... u het leven.... te.... vergiftigen zoekt.
"Welgesteld!" herneemt Armelo: "ik moet je zeggen...." "Ja maar papa," valt Helmond in: "Eva heeft nu gelijk: wanneer de majoor zoo telkens door u in de rede wordt gevallen dan...." "Dan is het letterlijk om gek, om tureluursch te worden:" stemt de gravin.
En toch, wanneer men na 't ontvangen van het laatste telegram dat Woudberg ter volkomene opheldering naar Romphuizen heeft gezonden aanstonds vertrokken was, dan had men reeds met den sneltrein kunnen hier zijn. Maar, of een vrouw als Eva Armelo zich zoo bijzonder zou haasten....? Althans Philip ziet alweder naar buiten, doch Eva komt niet. En Eva?
Hoe meer het tijdstip nadert, waarin de vervulling van zijn zielewensch een onmogelijkheid voor hem zal worden, hoe meer het oogenblik nabij komt, waarin Eva Armelo haar leven aan dat van een ander zal verbinden hoe zwarter ook zijn eigen toekomst hem voor den geest treedt, hoe zwakker de anders zoo kloeke zes en twintigjarige jonkman zich gevoelt, en in oogenblikken als deze zich verwijt dat zijn wijsheid een dwaasheid geweest is.
"Ik zend geen rijtuig wanneer men van mijn beleefdheid gebruik maakt, maar wel wanneer men mij een beleefdheid bewijst. Ik waardeer het dat je van middag woudt komen August. Is juffrouw Armelo en de familie welvarend?" "Dank u oom. Ik moet u vriendelijk van haar en mijn aanstaande schoonouders groeten."
"Ja men haalt die zaken liever niet op, maar...." "Nee natuurlijk; maar....?" "Ze moet toen zeer veel geconverseerd hebben met een zekeren jonker Lasure, later getrouwd met een freule Leeuwenhuis. Enfin, juffrouw Armelo kwam toen ziek in Romphuizen terug." "Ziek....?" "'t Heette toen tering. Enfin, als het kind maar een naam heeft."
Armelo krijgt eensklaps een "akelig prozaïsch gevoel". Hij kon het niet helpen; maar.... 't spijt hem dat hij niet stilletjes buiten de confidentie is gebleven. Hij was straks juist zoo plezierig aan 't blokjes zagen; en 't bruine pijpje smaakte zoo lekker, en.... Och goeje God! hij was toch niet voor een graaf in de wieg gelegd. Wel hemel, waarom niet! Geen fortuin! wat doet het er toe.
Helmond die zich niet zonder moeite staande houdt, en met een licht overjasje aan, in een oogenblik dreigt nat te worden, wendt zich schielijk om, en de oogen voor den snijdenden regen half dichtgeknepen, gaat hij de stoeptreden weer op, nadert de wenkende dame, en dan: "Hadt u nog iets mevr.... mama?" En mevrouw Armelo had nog iets. Och ja!
Hij ziet er zeer slecht uit, en is nog bleeker dan zijn dochter die achter hem aankomt. De grijsaard kan ternauwernood spreken. Armelo is een weinig verlegen, en neemt daardoor onwillekeurig een eenigszins militaire houding aan, terwijl hij in zijn woorden een paar rrs meer dan gewoonlijk gebruikt. "Ja 't is zeer zeer erg generaal! Ik vrees.... Tenminste...." Van Barneveld ziet op.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek