Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 28 juni 2025
Maar als je in zoo'n dwarse bui bent, dan zou je wezenlijk instaat zijn om thuis te blijven.... tenminste 't zou schrikkelijk laat worden. Je houdt dan je rechter den heelen tijd over je linker, op die plek, begrijp je Armelo. En nu, in 's-hemelsnaam, niet dat lamentabele gezicht! Kijk, daar staat schoonzoon al voor 't raam. Hemel, wat een pracht van een huis!
Wat de geachte leeraar heeft gezegd, daar ben ik het ook volmaakt mee eens: God sprak, het was met goed dat de mensch alleen stond in de armee...." "Guns Armelo! Hij meent de wereld;" fluistert mevrouw.
In den nacht na dien avond lag Eva in een hevige koorts, en weinige dagen daarna besloot kapitein Armelo om dokter Helmond inweerwil van Biermans' bedreiging, bij zijn kind te ontbieden. Haar behoud ging hem boven de vriendschap van den ouden plattelandsheelmeester. En Helmond is gekomen. En Eva is beter geworden; al spoedig, zeer spoedig. En morgen!....
Na een kernachtige rede van den patiënt wordt deze eindelijk door zijn dokter overtuigd dat het zóó beter is. Het weer was immers buitengewoon zacht, en de lucht op de kamer ook ten gevolge van den walm der steenkolen zeer onaangenaam en ongezond. Het consult is afgeloopen. Met weinige woorden herinnert Helmond nu zijn patiënt dat hij morgen de gelukkige echtgenoot van Eva Armelo hoopt te worden.
"Dat begrijp ik mevrouw: u hebt de Kunst liefgehad om de Kunst, maar 't is natuurlijk nooit bij u kunnen opkomen om er een armzalige broodwinning van te maken. Uw familie zou zóó iets...." "Dat was toch primitief wel degelijk 't plan menheer;" zegt Armelo, die sedert Kartenglimps komst nog bijna geen woord heeft gesproken.
En..... Zoo was het geschied. Maar wat er omging in de harten dat is in die ure onvermeld gebleven. Nadat Kartenglimp vertrokken was, hebben papa en mama Armelo nog eenige minuten getoefd; maar papa verlangde nu toch zeer naar huis, want de hoofdpijn, die men reeds eenige malen had voorgewend, was werkelijk gekomen.
Toen men zich reeds eenige oogenblikken in de grafelijke sferen bewogen had, beweerde mevrouw Armelo met klem dat Armelo "zich zelf altijd in den weg stond". Jawel, hij had geen oog voor de toekomst. Maar Armelo bleef beweren dat het ook waarlijk te gek was. Hij heette eenvoudig Armelo, en het Van dat er vóór moest, dááraan haperde het immers.
Mevrouw Armelo werd zelfs door den zoen aan haar kind gegeven, tot tranen geroerd, en hoezeer zij ook van de "gelijkheid der partijen" overtuigd was "allemaal militair" toch heeft ze, toen de rijke heer van De Zonsberg haar eigen Eva zoende, mevrouw Van Hake die naast haar stond, in 't oor gefluisterd: "O 't is een engel van een man, en tóch vijf rangen hooger niewaar?"
Ze heeft er aan herinnerd dat Eva's ouders, ofschoon ze van geringe afkomst waren, toch nu, door den rang van mijnheer, tot den "fatsoenlijken stand" behoorden; ze heeft de omstandigheid dat de kapitein om bijzondere redenen zoo vroeg is gepensioneerd, redenen die Van Barneveld kende weten te vergoelijken, door er op te wijzen hoe men nu en zelfs in Romphuizen er toch nooit meer van hoorde dat de familie en vooral mevrouw Armelo, dépenses maakte, die haar krachten te boven gingen.
Mevrouw Armelo heeft nu haastig het papier gegrepen, doch Helmond, vreezend dat zijn schoonmoeder bij 't mogelijk voorlezen ervan, over 't een of ander woord zal struikelen, neemt het snel van haar over, alsof hij meende dat mama het hem heeft willen toereiken. De deur wordt geopend, en Bus in zijn huisknechtelijk jasje, vraagt bij 't binnentreden: "Wat blieft oe mevrouw?"
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek