United States or Niue ? Vote for the TOP Country of the Week !
Je moest een voorbeeld aan je vrouw en dochter nemen kapitein, en wat meer eergevoel toonen." Mevrouw Armelo geeft, sterk knikkende, bewijzen van toestemming. Eva is vuurrood geworden. Helmond ziet links en rechts.... naar Eva, naar papa, naar Kartenglimp, en zijn gansche houding teekent onrust.
Och lieve God, de stakker! Maartje zei dat ie straks nog driemaal in 't ielen Helmond riep: en dan van den kapitein Armelo en z'n familie ielt ie ook. Maar omdat ie den dokter noemt, blijf ik er bij dat we dokter met de telegraaf moeten hier halen. Wacht, hier is inkt in overvloed, als je nou schrijven wilt...? Je bent d'r toch óók ontdaan van juffrouw; ik zie 'et aan je bevende hand."
"Maar mijn hemel Eva!" zegt Armelo: "omdat je zoo'n mooie stem hadt.... omdat.... Weet je dat niet meer?" "Nee papa, dát weet ik zeker niet meer. Ik geloof dat u je vergist; zulk een eer zoudt ú als oud-officier voor uw kind niet hebben begeerd, dát weet ik papa. U zult mij met iemand anders verwarren, 't Is onaangenaam. U meent het goed, maar.... zóó.... Wat moet men van mij denken!"
Maar toch..... Ach, ware ze met ziek geworden! zucht Armelo onder 't voorttreden in stilte; ware ze zoo meer in "onzen doen" gebleven; muziekonderwijzeres geworden; en was dan die goede Donerie niet zoo terughoudend geweest..... Maar, dat alles is voorbij!
"Het ijlen begint weer;" fluistert Armelo bijna onhoorbaar tot mevrouw Van Hake; "Dan moet Eva weg. Volstrekt!" "Ja Eva, ja, mijn zwakheid heeft dien korten dag in een mist gehuld...." "August, mijn lieve August, spreek daar niet van." Helmond slaat vluchtig de oogen tot haar op: "Ik heb vreeselijke droomen gehad Eva."
De generaal maakt een beweging met de hand, ten teeken dat hij de beleefdheidsformule heeft gehoord. "Wat dee jelui in de zaal Coba?" "Pa, ik heb...." "Coba heeft er mij een nieuw bewijs van haar liefde gegeven oom. Ze vertelde mij dat u ingevolge haar verzoek, wilt terugkomen op uw besluit, en morgen na de trouwplechtigheid het déjeuner zult bijwonen, waarop de familie Armelo u had genoodigd.
Watblief Herman?" vraagt Armelo in de deur. "Asjeblieft een kistje van de vier, en drie pakjes manilla's, Kapitein?" "O wacht, met alle...." "God Armelo, ben je gek! Wou je nu nog iemand sigaren overdoen? in je militaire costuum! Nee vrindschap, de kapitein kan je niet helpen." "Ik heb hier anders den sleutel;" zegt Armelo met het wapen vooruit. "Wacht pa, ik zal wel even.... Geef u maar hier.
Ei, zie dan maar: Aan Mevrouw E. Helmond, Armelo. Op haar verjaardag." Eva haalde weer adem. "Maar die hand is me bekend Eva. Welzeker." "Geen wonder August; 'k vergis me niet: ik hou die hand op 't oogenblik in de mijne." "Maar Eva, als ik je nu verzeker dat je je bedriegt." "Ja lieverdje, dan bedrieg je me zeker, maar uit liefde en met de voortreffelijkste bedoeling.
"Zoodat ik maar zeggen wil Helmond," vervolgt de kapitein: "dat ik nooit op menschen gesteld ben, die je hun vriendschap zoo opdringen, en voor niemendal alles voor je doen willen. Er wordt zoo weinig voor niemendal gedaan in de wereld!" "Je moet van middag maar niet te veel van papa verwachten Eva; papa heeft de bokkepruik opgezet. Heb je niet Armelo? Och manlief, ze staat je zoo leelijk.
En zie, terwijl zij nu een oogenblik later naar hem terugsnelt, en den dierbare met haar armen omstrengelt, ja, waarlijk, nu glimlacht ook Helmond weder; nu glimlachte ook hij, de lieve, de beste, de gulle vriend. Mevrouw Armelo was woedend letterlijk woedend. Zoo'n onverzettelijk hoofd als tegenwoordig die man had, daar was geen denkbeeld van te maken.
Woord Van De Dag