Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 28 juni 2025
Toen men in 't einde tot vertrekken gereed was, toen heeft de kapitein Armelo God in stilte gedankt dat mama had besloten maar thuis te blijven.
"Nee kind, dat is niet mogelijk. Een jong meisje zooals jij, die zoowat niets van de wereld heeft gezien, nee 't is je schuld niet, maar zoo iemand meet alles naar zich zelve af. Een man zooals de dokter, is geen Louise Armelo. Wat zulk een man zegt, dat is zoo, en wat hij doet dat moet men in Romphuizen niet blieven te bevitten of.... te misgunnen, voil
Ja, 't moest haar wel zenuwachtig maken, zooals men haar gedwongen heeft mee te zingen. Helmond is krachtig tusschenbeiden gekomen. 't Was niet kiesch dat men een jonggehuwde vrouw kwam geweld doen om zich aan een graf te doen hooren. En dan zij had gelijk men moest ook begrijpen dat Eva Helmond, niet meer Eva Armelo was.
Luide: "Och Armelo, zie eens, zit m'n mantille wel recht? Trek hier 'en beetje. Man, strijk je knevel toch op; en, denk aan je schoen!" Bus, de lange drankjesrondbrenger van dokter Helmond, die een soort van "huisknechtelijk" voorkomen heeft gekregen door een licht linnen jasje met blauwe streepjes opent de deur. "Dag Bosch! Mijn kinderen thuis?" zegt mevrouw: "Mijn zoon de dokter óók?
Maar papa, wat ik dulden moet als Helmonds vrouw, dat moogt u als de kapitein Van Armeloo ik zeg Van Armeloo...." "Hoor je wel Armelo; ze zegt Van Armeloo...." "En wát mag ik niet dulden?" valt Armelo in: "de generaal heeft me niets niemendal gedaan; integendeel, hij was compleet frère en compagnon; kameraad, alles wat je wilt.
Hel....mond!" roept een vrouwenstem op den natten dorpel van De Gouden Arend. De geroepene ziet om. 't Is mevrouw Armelo die met den zakdoek boven haar feestmuts, nogmaals, inweerwil van regen, storm en toeschouwers, haar roepen herhaalt.
Na een korte aarzeling heeft Armelo met eenige trilling zijn glas genomen, en stoot het weifelend tegen dat van Kartenglimp, doch, met een wrevelig gebaar en zonder te drinken zet hij het daarna op de tafel. Kartenglimp bespeurt een "algemeene verontwaardiging," waarvan mevrouw Armelo inderdaad al aanstonds de tolk wordt.
Papa Armelo, die in het benedenvoorkamertje een brief aan mama en Louise schrijft, ziet eensklaps op. Onder den bril door, naar buiten turend, meent hij dat zijn oude oogen hem bedriegen. Daar ginds, dicht bij den waterkant zag hij een blond jongmensch die, terwijl hij zich het zweet van het aangezicht wischte, aan een sjouwerman eenige inlichtingen scheen te vragen.
"Goed kind, dus vaarwel voor 't laatst, voor 't laatst als het voorwerp mijner wenschen.... voor 't laatst als Eva Armelo." Terwijl hij haar met gevoel in de schoone oogen ziet: "Eva, hier onder den meidoorn heb ik je 't eerst gezien. Weet je 't nog? je zat aan den anderen kant op de groene tuinbank. Je waart bleek en lijdend. En nu...." "Mijn lieve dokter!" "Genezen ja, Goddank, geheel en al.
"Zoo'n déjeuner in De Gouden Arend?" antwoordt de generaal terwijl hij den jongelieden een wenk geeft om plaats te nemen. Helmond kleurt vluchtig; aarzelt, en zegt dan: "Ik heb die zaak met den ouden heer Armelo besproken en geschikt oom." "Ah.... zoo" zegt de generaal, en geeft te gelijk een teeken om te bidden.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek