United States or Sudan ? Vote for the TOP Country of the Week !
"Nu van zulk een overeenstemming laat zich nog heel wat zeggen; zoo b.v. mijn schoonzoontje Stipan Arkadiewitsch, u kent hem toch, die verkrijgt nu een plaats als lid van de eene of andere commissie en nog zoo iets, ik herinner mij niet juist meer maar te doen heeft hij niets wat is het, Dolly? Dat is immers geen geheim maar hij bekomt achtduizend roebel tractement.
Stipan Arkadiewitsch vond deze schikking voortreffelijk en zeide, dat 't hem alleen maar speet, dat zijn betrekking hem verhinderde eveneens den zomer met de zijnen buiten door te brengen, daar dit voor hem het grootste geluk zou zijn. Hij bleef in Moskou achter en kwam van tijd tot tijd eenige dagen naar buiten.
Twintig duizend." Bartujansky had lustig gelachen. "Ach, gij gelukkig mensch! Ik heb anderhalf millioen schuld, meer niet, en leef toch voort en dat hindert volstrekt niet. De hoofdzaak is slechts er niet aan te denken." En Stipan Arkadiewitsch was niet slechts door deze woorden, maar ook door daadzaken van de juistheid dezer bewering overtuigd geworden.
"Zwaar is de muts van den Monomach!" zeide Stipan Arkadiewitsch schertsend tot hem, minder doelende op het gesprek met de vorstin, dan wel op de reden van Lewins opgewondenheid. "Wat kom je van morgen laat, Dolly!" Allen stonden op om Dolly te begroeten.
Maar, willen de heeren geen thee?" Zij stond op en nam een in marokijn gebonden schrift in de hand. "Geef het mij, Anna Arkadiewna," zeide Workuw met een blik op het boek. "Het is de moeite wel waard." "O neen, de schaaf moet er nog over." "Ik heb hem daarvan verteld," zeide Stipan Arkadiewitsch tot zijn zuster en wees daarbij op Lewin. "Dat hadt ge liever niet moeten doen.
Achter Kraak, in de schaduw der esschen, werd de statige verschijning van Stipan Arkadiewitsch zichtbaar. Hij kwam hen reeds hier tegen, zeer rood en verhit, met ontbloote borst, moeielijk gaande en met een vergenoegd lachje. "Nu? veel geschoten?" vroeg hij. "En gij?" was Lewins wedervraag. Hij behoefde niet te vragen: hij zag de boordevolle weitasch. Hij had veertien stuks geschoten.
Maar Stipan Arkadiewitsch riep hem aan: "Lewin!" Lewin bemerkte in Oblonsky's oogen een vochtigen glans, dien zij altijd hadden, wanneer hij rijkelijk gedronken had of wanneer hij ontroerd was. Nu was het eene en het andere het geval. "Ga niet weg, Lewin," zeide hij en drukte zachtjes zijn arm. "Hij is mijn intiemste, zoo niet mijn beste vriend," zeide hij tot Wronsky.
De vrouw wordt ouder, men is vol levenslust en voor men er eigenlijk erg in heeft, bespeurt men, dat men haar niet meer zoo bemint als vroeger, hoewel men heel veel achting voor haar koestert. Dan komt plotseling een werkelijke liefde en men is verloren!" Lewin glimlachte. "Ja, verloren!" ging Oblonsky voort. "Maar wat nu te doen?" "Geen kalatsch stelen!" Stipan Arkadiewitsch lachte luid.
Er werd een geheel algemeen gesprek gevoerd en zijn vrouw sprak hem aan met gij en jij, hetgeen nog niet weer was gebeurd. Er bleef wel is waar een verwijdering tusschen man en vrouw, maar van scheiding was geen sprake meer, en Stipan Arkadiewitsch bemerkte, dat er mogelijkheid voor een verklaring en tot vergeving bestond. Vroeg in den middag kwam Kitty.
Hij trad voor zijn vader en reikte hem zijn schoolattest over. "Nu 't is goed, je kunt weer gaan," zeide de vader. "Hij is slanker en grooter geworden; hij is geen kind meer, maar een jongen," zeide Stipan Arkadiewitsch. "Kun je u mijner nog herinneren?" De knaap zag haastig zijn vader aan. "Ja ik herinner mij nog mon oncle," antwoordde hij en zag hem aan om dadelijk weer den blik neer te slaan.
Woord Van De Dag