Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 1 juni 2025
"Moeder Moskou zegent u voor eene groote zaak. Jivio!"'besloot hij luid en met ontroerende stem. "Jivio! Jivio!" schreeuwden allen en een nieuwe menigte stroomde de zaal in en klonk met de gravin. "Ach! Vorstin! Wat zegt u er van?" vroeg Stipan Arkadiewitsch met een vroolijken lach en een stralend gelaat, terwijl hij plotseling te midden van de menigte verscheen.
De vorstin, die met Marie Wlassnewja en Stipan Arkadiewitsch aan de andere zijde zat, riep Lewin bij zich en begon met hem een gesprek over de opwindende vragen: wanneer er om Kitty's bevalling naar Moskou verhuisd zou worden en hoe men daar hun woning zou inrichten.
Stipan Arkadiewitsch was reeds weer naar beneden gegaan, had zich gewasschen, omgekleed en te bed gelegd, terwijl Lewin nog steeds bij hem bleef, het vertrek op en neer liep en over allerlei onverschillige dingen met hem sprak, maar nog altijd niet in staat was hem datgene te vragen, wat hij op het hart had.
Toen zij het groote moeras naderden, dacht Lewin er onwillekeurig over na, hoe zich van Wesslowsky te ontdoen om alleen te kunnen jagen. Ook Stipan Arkadiewitsch scheen dezelfden wensch te koesteren; Lewin zag op zijn gezicht die uitdrukking van bezorgdheid, die een waar jager steeds vóór de jacht heeft. "Hoe zullen wij dan gaan? O, dat is een schoon moeras!
Oblonsky had van een jacht verteld, waaraan hij den vorigen zomer op het landgoed van een zekeren heer Maltus had deelgenomen. Maltus was een bekend spoorwegkoning, die de gezelligheid zeer beminde en dien Stipan Arkadiewitsch uit den grond van zijn hart een kerel van goud noemde.
En daar, neem het telegram, geef het haar en kom mij mededeelen, wat zij er van zegt." "Dat is dus een verkenningsboodschap," overlegde Matjeff, doch overluid zeide hij slechts: "Zooals u beveelt." Stipan Arkadiewitsch was reeds bijna geheel gekleed, toen Matjeff langzaam met het telegram in de hand terugkeerde. De barbier was er niet meer.
Stipan Arkadiewitsch reed naar den grooten schouwburg om de repetitie voor het ballet bij te wonen en gaf daar aan Mascha Tschibissow, een schoone, op zijn aanbeveling geëngageerde danseres, de gisteren haar beloofde koralen en kuste achter de coulissen in het donker van den schouwburg haar van blijdschap stralend gezicht.
"Constantin Dimitritsch is zeer gierig," zeide hij tot Stipan Arkadiewitsch. "Men kan definitief niets van hem koopen. Ik heb tarwe van hem gekocht, maar een prachtig stuk geld er voor moeten betalen." "Waarom zou ik ze ook voor niets geven? Ik heb ze ook niet op straat gevonden of gestolen." "God beware ons.
Hoewel Stipan Arkadiewitsch andere diners gewoon was, vond hij alles voortreffelijk: den kruidenbrandewijn, de boter, het brood, vooral den ganzebout, de champignons, de soep met pastijtjes, het hoen in de witte sous en den witten wijn uit de Krim. "Heerlijk, overheerlijk!" zeide hij en stak na het gebraad een stevige sigaar op.
"Dat is waar," bevestigde Stipan Arkadiewitsch met zijn kalmen glimlach. "Maar wees gerust, men zal het dadelijk wel brengen." "Ja wel" zeide Lewin met moeite zijn woede bedwingend. En men kan dan nog met die ellendige open vesten niets beginnen. Onmogelijk," ging hij voort, de geheel verkreukelde plooien van zijn overhemd beschouwende.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek