Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 1 juli 2025
"Wat blijft hem anders over?" dacht hij. "Ik zal hem terstond bij u zenden." "Maar wat is dat voor een onzin?" zeide Stipan Arkadiewitsch nadat hij van zijn vriend vernomen had, dat men hem uit het huis had weggezonden, tot Lewin, dien hij wandelende in den tuin vond, wachtende op het vertrek van zijn gast. "Mais c'est ridicule! Wat voor een vlieg heeft je gestoken? Mais c'est du dernier ridicule!
Maar, zie je, gisteren had hij een bizondere reden," voegde hij er met een veelbeteekenend lachje bij "om òf heel gelukkig òf heel ongelukkig te zijn." Wronsky bleef staan en vroeg op de man af: "Wat meent gij daarmee? Heeft hij je schoonzuster misschien ten huwelijk gevraagd?" "Dat kan heel wel mogelijk zijn," antwoordde Stipan Arkadiewitsch, "het kwam mij gisteravond zoo voor.
En zij, men zou denken, dat ze half dood is!" mompelde men onder de menigte, toen Lewin met zijn bruid binnentrad. Stipan Arkadiewitsch verhaalde zijn vrouw de oorzaak der vertraging en een lachend gefluister ging door de geheele groep der genoodigden. Wat Lewin betreft, hij zag niets of niemand en wendde zijn oogen niet af van zijn bruid.
Stipan Arkadiewitsch antwoordde met een vroolijken lach: "Dit is juist een teeken, dat zij niets met grof werk te maken hebben. Zij werken met hun hoofd." "Misschien wel!
En zooals het dikwijls geschiedt, kwelde Stipan Arkadiewitsch niet zoozeer de zaak zelf, als wel de wijze, waarop hij de vraag zijner vrouw beantwoord had. Hem overkwam, hetgeen dezulken overkomt, die onverwachts op iets strafbaars worden betrapt. Het gelukte hem niet zijn gelaat in de plooi te brengen, die bij zijn positie paste. En dit onnoozel lachje kon hij zich zelf niet vergeven.
Die is verrukkelijk!" zeide Stipan Arkadiewitsch en vertelde nu van haar een anecdote, waar allen om moesten lachen. Vooral Wronsky lachte zoo hartelijk, dat zich Lewin geheel met hem verzoend gevoelde. "Ben jelui klaar?" zei Stipan opstaande. "Komt dan!" Ook Lewin stond op en voelde bij het gaan, dat zich zijn armen bizonder licht en vast bewogen.
"Dus gij verwacht Stipan Arkadiewitsch?" mengde zich Sergej Iwanowitsch in het gesprek.
La la!" De zakken wel gevuld met bankbiljetten, begaf Stipan Arkadiewitsch zich naar boven. Hij was in de beste stemming en wilde Lewins slechte luim ook verdrijven. Hij wenschte, dat de dag met het avondeten even prettig eindigde als hij begonnen was. Lewin was echter slecht gestemd, hoeveel moeite hij zich ook gaf vriendelijk en voorkomend jegens zijn gast te zijn.
Wesslowsky was eerst onlangs getrouwd en vertrekt nu al. Is dat niet mooi?" De vorstin zag Kosnischew aan. Beiden schenen gaarne van hem los te willen zijn, maar dat hinderde Stipan Arkadiewitsch niet in het minst. Hij zag lachend nu op de veer van den hoed der gravin, dan naar alle zijden in het rond, alsof hij zich iets in het geheugen wilde terugroepen.
Wronsky werd, behalve in het algemeen door Oblonsky's beminnelijkheid, nu in het bizonder door den band, die hem met Kitty verbond, aangetrokken. "Hebt ge gisteren mijn vriend Lewin ook leeren kennen?" vroeg Stipan Arkadiewitsch. "Ja, maar hij verliet het gezelschap zeer vroeg." "Een flinke, aardige vent, niet waar?" vroeg Oblonsky.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek