Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 1 mei 2025
Een oogenblik later voegde hij er met een sluw lachje bij: "Er was iemand van den stalhouder hier." Stipan Arkadiewitsch antwoordde niet, slechts zag hij in den spiegel Matjeff aan. Aan de blikken, die zij in den spiegel wisselden zag men, dat zij elkander goed begrepen. Stipan's blik scheen te vragen: "Waarom zeg je mij dat?
"Mijn rennen is zwaarder," antwoordde Karenin eerbiedig. Hoewel dit antwoord niet veel zeide, zette de militaire autoriteit een gezicht, alsof hij een zeer schranderen man gehoord en zeer goed de pointe de la sauce begrepen had. "Vorstin, op wien wedt u?" hoorde men van beneden de stem van Stipan Arkadiewitsch zeggen. "Anna en ik, wij wedden op vorst Kusowlew." "Ik op Wronsky!"
Hij gaf zijn paard de sporen en toen hij uit de acaciaboschjes van den tuin te voorschijn trad, zag hij een met drie paarden bespannen voertuig, waarin een in zijn pels gewikkeld heer zat, den straatweg afkomen. "Ha! dat is een aangename gast, daar ben ik mede in mijn schik!" riep hij uit, toen hij Stipan Arkadiewitsch herkende.
Maar Kitty beminde hij nu in zulk eene mate, dat zijn vroegere liefde voor haar hem nu als onverschilligheid voorkwam. Stipan Arkadiewitsch bevond zich weder in geldverlegenheid.
Stipan Arkadiewitsch begreep, dat Matjeff schertste en zijn opmerkzaamheid tot zich trekken wilde. Hij scheurde het telegram open en las het. Toen hij de volgens gewoonte verkeerd geschreven woorden raadde, verhelderde zijn gelaat.
Wie zijn er?" vroeg Lewin onwillekeurig blozend, terwijl hij met de handschoenen de sneeuw van zijn muts klopte. "Alleen onze intiemste vrienden. Kitty is ook hier. Kom ik zal je aan Karenin voorstellen." In weerwil van zijn liberale gevoelens was Stipan Arkadiewitsch toch overtuigd, dat de bekendheid met Karenin voor ieder vleiend moest zijn, en daarom tracteerde hij nu zijn vrienden op hem.
Ja, ik heb zorg.... Bovendien hindert mij dit alles hier.... Gij kunt je ook niet voorstellen, hoe vreemd dit alles is voor iemand zooals ik, die pas van het land komt, zooals bij voorbeeld de nagels van dien heer, dien ik bij je aantrof." "Ja, ik zag wel, dat je veel belangstelde in de nagels van den armen Grinewitsch," sprak Stipan Arkadiewitsch lachend. "Dat kan ik niet uitstaan," zeide Lewin.
Betsy had Karenins zaal nog niet verlaten, toen Stipan Arkadiewitsch Oblonsky, die juist van Elissew kwam, waar versche oesters waren, haar in de deur ontmoette. "Ah, vorstin, dat is wel een aangename ontmoeting!" zeide hij. "Ik kom van uw woning." "Een korte ontmoeting, want ik wil juist wegrijden," antwoordde Betsy en trok haar handschoenen aan.
Stipan Arkadiewitsch werd door allen, die hem kenden, niet alleen om zijn vroolijk, goedhartig karakter en zijn stipte eerlijkheid bemind, maar in zijn aangenaam, net uiterlijk, zijn glinsterende oogen, donkere wenkbrauwen en haar en de frischheid van zijn gelaat lag iets, dat ieder voor hem innam. "Aha! Stiwa! Oblonsky! Daar is hij weer!" klonk het vroolijk, als iemand hem ontmoette.
Hoor je wel, hoe ze lachen? Dat is zijn stem. Laat ons er toch ook heengaan." "Neen, ik ga niet," antwoordde Lewin. "Is dat misschien ook uit principe?" vroeg Stipan Arkadiewitsch lachend en zocht daarbij in het donker naar zijn muts. "Niet uit principe; maar wat zal ik daar doen?" "Hoor eens: jij zult je nog wat op den hals halen!" zeide Stipan, die eindelijk zijn muts gevonden had. "Hoe zoo?"
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek