Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 1 mei 2025
"Nu? en waar blijft onze gastheer?" vroeg hij. "Een jonge vrouw!" zei Stipan lachend. "Ja en zulk een bekoorlijke!" "Hij was reeds in aantocht. Hij zal wel weer naar haar toegeloopen zijn." Stipan Arkadiewitsch had juist gegist.
Datgene, wat Lewin sedert den morgen droeg, was niet vertoonbaar; naar de Tscherbatzky's zenden zou te veel tijd vereischen; daar het Zondag was waren de magazijnen niet open. Nu liet men een overhemd van Stipan Arkadiewitsch halen; het was voor hem bespottelijk wijd en kort. Wanhopig door het ongeval, moest hij nu naar de Tscherbatzky's zenden om een koffer te openen.
"En waarom dan geschonken, vriendje?" vroeg Stipan Arkadiewitsch met een goedhartig lachje, want hij wist, dat Lewin nu in een stemming was om alles af te keuren. "Omdat het bosch op zijn minst vijf honderd roebels per desjatine waard is," antwoordde Lewin. "Oho, jelui landjonkers!" spotte Stipan. "Wat zijn wij stadslui toch dwaze menschen!
Deze boog zich, sprak iets met Wesslowsky, besteeg toen de tarantas en beiden reden heen. Stipan Arkadiewitsch en de vorstin lieten nu Lewin geen rust om hem wegens zijn handelwijze beschaamd te maken.
Stipan Arkadiewitsch nam aan de zijde van zijn vrouw een plechtige en komieke houding aan, hief het beeld op, dwong Lewin om zich diep neder te buigen, terwijl hij hem zegende met een welwillenden en ondeugenden glimlach om de lippen; hij eindigde met hem driemaal te omhelzen, hetgeen ook Dolly haastig deed, daar zij moest vertrekken en vooral zorg had over de schikking met het rijtuig.
De liberale partij verkondigde, dat alles in Rusland slecht was, en inderdaad Stipan Arkadiewitsch had vele schulden en kwam nooit met zijn geld rond; de liberale partij zeide, dat het huwelijk een verouderde instelling is en noodzakelijk moet gewijzigd worden, en waarlijk schonk het huwelijksleven Stipan weinig vreugde en dwong hem te liegen en te huichelen, hetgeen toch met zijn natuur in strijd was; de liberale partij zeide of liet doorschemeren, dat de godsdienst nog slechts een teugel was om de onontwikkelde volksklasse in bedwang te houden, en waarlijk Stipan Arkadiewitsch kon zonder pijn in de voeten te krijgen, zelfs niet de kortste godsdienstoefening bijwonen en kon maar niet begrijpen, waartoe al die verschrikkelijke en groote woorden over het leven hiernamaals toch moesten dienen, daar men zonder dat ook in deze wereld heel goed leven kon.
Matjeff, die juist binnen kwam, riep hij toe: "Matjeff, richt de zijkamer in voor Anna Arkadiewna." "Zooals u beveelt." Stipan Arkadiewitsch trok zijn pels aan en ging het bordes op om uit te gaan. "Komt u te huis dineeren?" vroeg Matjeff, die hem uitgeleide deed. "Misschien. Hier, dit is voor de onkosten," hij gaf hem een twintig-roebel-billet, "zou het genoeg zijn?"
Stipan Arkadiewitsch Oblonsky was naar Petersburg afgereisd en vertoefde daar nu om de plichten te vervuilen, die voor alle staatsbeambten van zelf spreken, maar voor anderen onbegrijpelijk zijn, en zonder welker vervulling het onmogelijk is ambtenaar te wezen, namelijk zich bij het ministerie in herinnering te houden.
Ik wend mij nu tot u, niet als tot den beleedigden echtgenoot," wilde Stipan Arkadiewitsch zeggen, maar vreezende daardoor de zaak te bederven, zeide hij in de plaats: "Niet als tot een staatsman," hetgeen volstrekt niet te pas kwam, "maar als tot een goed mensch en christen. Ge moet medelijden met haar hebben." "In welk opzicht?" vroeg Karenin met een koelen, spottenden lach.
Zijn broeder Sergej, Stipan Arkadiewitsch en de vorstin leidden hem geheel; hij vergenoegde zich met goed te keuren, wat men hem voorsloeg. Zijn broeder leende het geld, dat hij noodig had; de vorstin raadde hem aan Moskou na de bruiloft te verlaten, Stipan Arkadiewitsch was van gevoelen, dat een reis in den vreemde gepast zou zijn. Hij stemde alles toe.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek