Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 28 oktober 2025
Dan is er nog een trommel, waarop een Javaan nu eens hard dan weer zachtjes slaat met de vlakke hand en somtijds een geluid verschaft evenals de hond van Arie Bakker als hij met zijn stompjestaart op den houten vloer kwispelt. Nog meer instrumenten zijn er die ik niet beschrijven kan.
Uitheemsche heiligennamen in Nederlandsche kleedij zijn o.m. Ook Arie en Adriaan, verkort tot Janus. In België vindt men o.a. Vele Belgische namen vertoonen ook een Frieschen vorm en zijn dus waarschijnlijk van Westvlaamsche herkomst.
De arme jongen huilde van verontwaardiging, nu hij zóó over zijne ouders hoorde spreken. Dat viel Arie tegen en het deed hem zeker veel pijn. Want hij stond driftig op en wierp Jan met een ruk achterover op de straat, en hij keek heel boos. »Jou kleine adder!» riep hij Jan toe, »die grappen zal ik je afleeren!»
"Wie ben jij?" "Arie"... "Welke Arie?"... "Ach God... Je ken me toch wel... 'k Ben Arie uit de Hazestraat... in de Jordaan weet-je-toch wel?"... "Wat doe jij dan hier?"... "Weet 'k niet"... "Mot je maar sterreve"... "... Sakkerjuu!... Sakkerjuu!... Steek me nou niet... 'k Mot morrege op karwei... 'k Heb 'n vrouw met zes kindere en een op de komst... 'k Heb niet gevraagd om te zoene"...
»Ik evenmin," zegt Lena, »en Grootvader heeft het Arie ook zeer kwalijk genomen." »Maar het zit nu eenmaal in den hond," laat zij er op volgen, »en dat gaat er niet zoo gemakkelijk meer uit." »Neen," zegt Marling op langzamen toon; »het blijft er lang in zitten, bij honden en bij menschen." »Hoe bedoelt ge dat?" vraagt Lena met een verwonderden opslag van haar blauwe oogen.
Spoedig waren we op weg naar huis. Eerst liepen we zwijgend naast elkander voort. Ik bracht de sleutels naar Arie de Zwaan, die nog op het bleekveld lag te slapen en niet weinig bromde, toen ik hem wakker maakte. Maar daar lette ik niet veel op, want ik was te zeer onder den indruk van het gebeurde, om er veel om te geven.
"Ik bespeur ze zoo niet," zegt Krelis, "maar hier me Piet, die ziet ze nogal dik." "Gisteren avend," zegt Piet, een opschietende knaap, de oudste van Krelis-oom, die met een wensch in de oogen beurtelings den jager en de weitasch en het geweer heeft aangekeken; "gisteren avend ging er temet ien tusschen me bienen deur. Een dikke, hoor." "Mag de jongen rais meeloopen?" vraagt Arie aan Krelis-oom.
's Middags om twee uur, nadat wij op het raadhuis waren geweest, waar de burgemeester ons het proces-verbaal had voorgelezen, werd Arie de Zwaan per rijtuig en onder strenge bewaking naar Haarlem gevoerd, waar hij in de gevangenis werd opgesloten. En toen hij den volgenden dag voor den Officier van Justitie werd gebracht legde hij eene volledige bekentenis af.
"Nou dan!" zei Arie, die wel niet gaarne alleen, maar toch liever uit de onzekerheid was. Doortje verwisselde de klompen voor een paar schoenen; zette 'en schoone muts op, en, na een: "G'n oavend" tot den ouden Arie, liep zij het bogaardpad, over den vonder, door de klapweide, langs den hollen wilg, en zoo verder tot aan het fraaie landhuis van den baron Van Sommer. De schel ging over.
»Ik heb u verder niets te zeggen.» »Dan is mijn werk hier afgeloopen. Ik geloof, dat het mijn plicht is, eerst een onderzoek in te stellen bij Kees van der Vliet en daarna bij Arie de Zwaan. En het zou mij niet verwonderen, als ik den dief vandaag nog snapte. Mevrouw, uw dienaar! Adieu, mijnheer Valk!» Met eene buiging en een handdruk verliet het hoofd der gemeente de woning.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek